“İçimizde bir yılan besliyoruz ve bu yılanı en zayıf anlarımızda kendi üzerimize salıyoruz. […] Ve o yılan asla deliğine dönmedi, asla uykuya dalmadı. Hep başımda, hep koynumda bekledi. Ama alıştım, hatta yılanla dost olduk diyebilirim. Korkularım ve âcizliğimle yaşamayı öğrendim. Belki artık onsuz yaşayamam.”