İnsan dünyayı yorumlar, bunun için ona söz yetisi verilmiştir, ancak insan dili (karşısında uzanan dünyada) yayılan derin sessizliği asla bozamaz, bu sessizliğin bilmecesi içine nüfuz edemez. Bu sözle bilinebilecek tek şey şudur ki: Bilgi adına sahip olduğu şeyin nihai anlamı ona kapalıdır.
Ötekinin durmak bilmeyen sözü, hikayeleştirmeleri, yansıtma ve aktarımları karşısında bir duvar gibi geçirimsiz kalan (ya da bir sünger gibi her şeyi yutan) psikanalistin stratejik sessizliği nihayet bu sözü bitkin düşürür...
Biliyorum; bu çözümlenemez his, onda varoluştan geriye ne kalmışsa değiştirdi, böyle düşünüyorum ben. Sanki dışardaki ölüm bundan böyle yalnızca ondaki ölüme gelip toslayabilecekti. "Hayattayım. Hayır, sen bir ölüsün".