Osmanlı Tarihi'nden İlginç Hikaye ve Anekdotlar
Enes TürkoğluOsmanlı Tarihi'nden İlginç Hikaye ve Anekdotlar Gönderileri
Osmanlı Tarihi'nden İlginç Hikaye ve Anekdotlar kitaplarını, Osmanlı Tarihi'nden İlginç Hikaye ve Anekdotlar sözleri ve alıntılarını, Osmanlı Tarihi'nden İlginç Hikaye ve Anekdotlar yazarlarını, Osmanlı Tarihi'nden İlginç Hikaye ve Anekdotlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Devlet sultansız, sultan ulemâsız olmuyordu. Devletin bekâsı için sultana, sultanın yanlış yola sapmaması için ulemâya ihtiyaç vardı.
Sayfa 218Kitabı okudu
Sultan Orhan öyle bir kimse değildi. Yanına ulemâyı, emretmek için değil, Allahü teâlânın emirlerini onun ağzından dinlemek için, kendisini Allahü teâlânın yasaklarına meyletmekten sakındırması için istiyordu. Kısaca kendisine kul değil, başına sultan' arıyordu.
Sayfa 218Kitabı okudu
15. yüzyıl Osmanlı tarihçisi Âşıkpaşazâde bu hikâyenin ilk anlatıcısıdır. Aşıkpaşazâde'ye göre Tekfur'un kızı bir rüya görür. Rüyasında bir kuyuya düşmüştür. Yakışıklı bir kahraman gelip onu kurtarır, elbiselerini çıkartıp onu yıkar ve temiz ipek giysiler giydirir. Tekfurun Kızı bu rüyanın etkisinden henüz kurtulamamışken Osmanlılar Aydos Kalesi'ni kuşatmıştır. Surların üzerinden bakarken, rüyasında gördüğü adamı görür. O adam Abdurrahman Gâzidir
Sayfa 189Kitabı okudu
Fetih günü öğleden sonra Sultan Fâtih İstanbul'a girer. Bir yeniçeri koşarak gelir ve elindeki son Bizans imparatorunun kesik başını önüne koyar: "Ulu hünkârım, işte düşmanının kellesi..." der.
Fâtih Sultan Mehmed Han yerinden kalkar ve İmparator'un kesik başının Kariye Câmii'nin (o zaman kilise, günümüzde mozaik müzesi) civarına gömülmesini emreder. Bizans imparatoru düşmanıdır; amma vatanını ve devletini son nefesine kadar elinde kılıç müdâfaa etmiş birisidir.
Sayfa 89Kitabı okudu
Biz İstanbul'u fethettik diye övünürüz. Eksiktir. İstanbul fethedilmiştir; ama aslında o gün 1400 senelik Roma câhiliye imparatorluğu tarihe karışmıştır.
Sayfa 88Kitabı okudu
İstanbul'un fethi ile tarihte yeni bir çağ açıldığı inancı bizim değil Frenkler'in iddiâsıdır.
Sayfa 88Kitabı okudu
Haçlı komutanlara bir mektup yazdı. Onlara şöyle dedi; "Osmanlı ordusunun kalbinde müthiş bir Allah korkusu ve sevgisi vardır. Bunlar dünya malına itibar etmezler. Kadına, kıza dönüp bakmazlar. Ancak Allah yolunda ve padişah buyruğunda severek savaşırlar. Kendilerinden çok din ve vatanını düşünürler. Adaletlidirler. Zulümden çekinirler. Allah için ölmeyi şeref ve nimet bilirler. Osmanlı'da bu yüksek özellikler varken, siz asla zafer yüzü göremezsiniz. Bu meziyetlerini ortadan kaldırmadıkça, onları yenmenize imkân ve ihtimal yoktur."
Sayfa 86Kitabı okudu
Yavuz'un bu hali, Türk-İslam ahlakına güzel bir örnek olduğu gibi, şatafatlı tören meraklısı olan ve çalgılı çengili merasim düzenlenmeden bir yere gitmeyen devlet erkânına da çok güzel bir ders mahiyetindedir.
Sayfa 72Kitabı okudu
Hâlbuki Yavuz, gösterişi sevmeyen, hususi yaşayışında son derece mahcup, sakin bir adamdır. Geceleri gözlük takıp kitap okurken, bir ilim adamından farkı yoktur. Son derece sade giyinirdi. İstanbul'da kendisi için yapılması düşünülen merasimi duyunca son derece sıkılmıştı. Bir gün sonra şehre girmesi lazımken, daha önce, geceden birkaç kişiyle beraber kayığa bindi. Gizlice Topkapı Sarayı'na çıktı.
Sayfa 72Kitabı okudu
Siz bakmayın şimdilerde popüler televizyon dizilerinde haremde kız peşinde koşan şehzade karikatürlerine, işin aslı kesinlikle öyle değildi.
Sayfa 40Kitabı okudu
Köylü milletin efendisidir' vecizesi aslında Kanuni Sultan Süleyman'a aittir.
Sayfa 28Kitabı okudu
Nereden geldiğini unutma ki, nereye gideceğini unutmayasın...
Sayfa 18Kitabı okudu
Yalnızlık korkanadır. Toprağın ekim zamanını bilen çiftçi, başkasına danışmaz. Yalnız başına kalsa da! Yeter ki, toprağın tavda olduğunu bilebilsin. Sevgi davanın esası olmalıdır. Sevmek ise, sessizliktedir. Bağırarak sevilmez. Görünerek de sevilmez!.. Geçmişini bilmeyen, geleceğini
de bilemez.
Sayfa 18Kitabı okudu
İnsan bir kere oturdu mu, yerinden kolay kolay kalkmaz. Kişi kıpırdamayınca uyuşur. Uyuşunca laflamaya başlar. Laf dedikoduya dönüşür. Dedikodu başlayınca da gayri iflah etmez. Dost, düşman olur; düşman, canavar kesilir!..
Sayfa 17Kitabı okudu