Öte Yakadaki Cennet
Talip ApaydınÇoğu dörder beşer sayfalık yirmi dokuz hikâye. Köy ve kasaba hayatından kesitler; davranışları, yaptıkları yorumsuz, yalın anlatılan, görüntüleri net, canlı kişiler: Kavun karpuz kökenlerinin, sebze fidelerinin celladı bir Köstebek’le baş edemeyen Pehlivan Ali; dededen babadan kalma bir Ak Dut Ağacı’nı kessin mi kesmesin mi kararsız bocalayan Durmuş; kocaları gurbetlerde, çocuklarıyla bir başlarına kalmış, çileli çaresiz köy kadınları (Zelha Ağlıyor); lise birinci sınıfta Öğrenci Abdurrahman’a, çalışmadığı için bağırıp çağıran, sonra kendi öğrenciliğinde tıpkı bu köylü çocuğu gibi olduğunu hatırlayıp yumuşayan tarih öğretmeni; özlemine dayanamayıp bir Merzifon köyünden, kızını görmeye Amasya Kız Öğretmen Okulu’na gelen ana ve anasının cahil fakir bir köylü olduğunu şehirli arkadaşları bilsin istemeyen, onların alaylarından korkan kızı (Anasıyla Kızı); pekmez tenekelerinde afyon kaçakçılığı yaparak çok zengin olmuş, sözde dindar ve dürüst iki kardeş (Pekmezciler); bütün köyün çalışıp didindiği sabah saatlerinde, anasıyla karısının yakınmalarına, çıkışmalarına aldırmayarak keyif çatan Polüm Osman; ayda bir, kasabadan gelip gece geç vakitlere kadar köyün erkeklerini tıraş eden Berber Rüştü; hafiften yağan karda, bir Anadolu kentinde, işleyen taksilere kırgın üzgün bakarak müşteri ve günlük ekmeğini bekleyen Fayton’cu; zemheri ortasında odsuz ocaksız, karısı çocukları yan aç, ağadan faizle Borç Para alma ümitleri de boşa gitmiş Kandil Omar; kocasının suda boğduğu masum, biçare bir yeni gelin (Sular); Almanya’da çöpçü, köyüne izinli gelmiş, gene gidecek Durali; kitaptaki belli başlı hikâyelerin, çizgileri belirgin, ruh yapıları, çevre ilişkileri iyi yansıtılmış kişileridir.
Türler:
Kitabın Konusu:
172 sayfa · İlk Yayın Tarihi: 1972
Yazar Hakkında
Talip ApaydınYazar · 33 kitap
Polatlıya bağlı Ömerler Köyünde doğdu. İlk eğitimini Beypazarında yaptı. Daha sonra Çifteler Köy Enstitüsü (1943) ve Gazi Eğitim Enstitüsü Müzik Bölümünü bitirdi. Çeşitli okullarda öğretmenlik yaptı.
Günümüz yazarlarındandır. İlk şiir ve hikâyelerini Köy Enstitüleri Dergisinde yayınladı (1945-1946). 1948-1950 yılları arasında Yücel, Varlık, Edebiyat Dünyası, Fikirler, İmece, Yeni Ufuklar vs. gibi dergilerde çıkan hikâyelerinden sonra romancılığa başladı. Eserlerinin hemen hemen hepsinde vaktiyle Köy Enstitülerinde benimsetilmiş köy anlayışına uygun klişe anlayışı işier. Bu kitaplarda köy daima sefil ve sömürülmüştür. Köylü câhildir, hurafelere inanır. Müsbet hiçbir davranışları yoktur. Bu toplumda tak iyi insan köy öğretmenidir. Öğretmen, köylüyü eğiterek modern ve taık hâle getirmeye uğraşır. Eserlerinde Yaşar Kemâl, Kemâl Tahirve Orhan Kemâlin etkisi görülür.
Şiir kitabı: Susuzluk (1956).
Hikâye kitapları:
1. Ateş Düşünce (1967), 2. öte Yandaki Cennet (1972), 3. Koca Taş (1974), 4.0 Güzel İnsanlar (Çocuklar için hikâyeler, 1978), 5. Yolun Kıyısındaki Adam (1979), 6. Duvar Yazılan (1981), 7. Kökten Ankaralı (1981), 8. Yangın (Çocuklar için, 1981).
Romanları:
1. Sarı Traktör (1958), 2. Yarbükü (1959), 3. Emmtog-lu (1961), 4. Ortakçılar (1964, 1974), 5. Ferhat ile şirin (Halk için roman, 1965), 6. Toprağa Basınca (Çocuklar İçin, 1966), 7. Define (1972), 8. Yo* Duvar (1973), 9. Toz Duman İçinde (1974), 10. Tütün Yorgunu (1975), 11. Kente İndi Idris (1981), 12. Vatan Dediler (1981).
Hâtıraları:
1. Bozkırdaki Günler (1952), 2. Karanlığın Kuvveti (1967J.
Tiyatro eseri: Bir Yol (1966).
Radyo oyunu: 1. Yapılar Yapılırken, 2. Otobüs Yarışı (Basılmadı).
