Phaidon
Platon (Eflatun)Phaidon Gönderileri
Phaidon kitaplarını, Phaidon sözleri ve alıntılarını, Phaidon yazarlarını, Phaidon yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
... bir karşıt, olduğu gibi olmakla aynı zamanda kendi öz karşıtı haline gelemez, kendi karşıtı olamaz. Ama kendi karşıtı gelirse o, ya uzaklaşır, yahut yok olur gider.
... O halde, dedi, anladığıma göre, sence kar, kar olmakla, sıcağı asla nefsinde kabul edemeyecek; demin de söylediğimiz gibi, hem kar, hem sıcak olmayacak, ama sıcağın yaklaşmasıyla ya ona yerini bırakacak, yahut yok olacak, göreceksin.
... Bunun gibi, dedi, soğuk kendisine yaklaştığı zaman, ateş de ya çekilecek, ya yok olacak; fakat, soğuğu nefsinde kabul etmekle, önceden olduğu gibi, hem ateş, hem de soğuk olmaya asla karar veremeyecektir.
Bana gelince; ben böyle bir nedeni ve onun ne olduğunu bilmek için, büyük bir sevinçle, akla gelen bütün üstadların çömezi olacağım.
... kendinden güzellik dışında bir güzel varsa, bu şey ancak bu kendinden güzelden bir şeyler aldığı için güzeldir.
Her zaman uçların binde bir görülüp sayılarının da pek az olduğunun, ortadakilerin daha bol ve daha çok olduklarının farkına varmadın mı?
... Bir kötülük yarışı açılsaydı, gene burada da birincilerin sayıca pek az görüleceği fikrinde değil misin?
Nasıl, "adamdan tiksinmek" olursa, "fikirden tiksinmek" de olur. Doğrusu bu fikir tiksintisinden daha kötü bir felaket olamaz. Fikirden tiksinme de adamdan tiksinme gibi aynı şartlar içinde belirir. O halde fikirden tiksinmenin içimize sinmesi neden ileri geliyor? Tanımadan, bir adama sonsuz güven beslemekten, onu büsbütün doğru, sağlam ve inana layık sanmaktan değil mi? Az sonra da, onun ikiyüzlü ve bozuk olduğu, yeni baştan başka bir adam olduğu ortaya konulur. Bu deneme birçok defa, hele en candan dost ve en iyi arkadaş sayılanlar üzerinde de yapılınca bunun sonu, bir sürü kırgınlıktan sonra, herkese karşı bir tiksinti duymak, hiçbir kimsede doğru dürüst hiçbir şey olmadığına inanmaktadır.
Gerçekten, insan halâ yaşadığı halde, ten yıpranıp tükeniyorsa, ama ruh, eskittiğini yeni baştan dokumaktan geri kalmıyorsa bundan, ruh yok olduğu gün, zaruri olarak dokuduğu son elbiseyi giydiği ve bunun, eskitmeden öldüğü biricik elbise olduğu sonucu çıkar. Halbuki ruh bir kere yok oldu mu; ten zayıf tabiatını birden bire açığa vurur ve çürüyerek, çarçabuk yok olur.