Okuduğum bölümdeki danışman hocamın tavsiyesi üzerine edindiğim ilk Rıfat Ilgaz kitabım; Pijamalılar.. Rıfat Ilgaz’ı neden hiç okumadığımı hatta okumaktan ziyade neden hiç merak etmediğimi sorgulattı bana.. Bir hastane, veremli insanlar, yaşadıkları trajikomik olaylar.. Oldukça etkilendiğim, güldüğüm ve üzüldüğüm bende değişik duygular uyandıran gayet yalın bir dille yazılmış fakat akıcılık konusunda biraz sıkıntı yaşadığım bir kitaptı. Bitirdiğim zaman neden dedim. Neden bu dünyada, bu ülkede, hastaların, yoksulların, yaşlıların, farklıların, düşkünlerin... bu sıra uzar gider en iyisi şöyle söylemek Neden babadan zenginler ya da yalakalar ve hırsızlar dışında diğer insanların hiç değeri yok ? Neden halkların yaşamları bu kadar değersiz ? Neden biz YUKARIDAKİ İNSANLARIN sadece seçim zamanı kolalı gömlekleri ve kol düğmeleri ile yukarıdan yapmacık bir şekilde hal hatır sordukları ve verilen cevapları hiç önemsemedikleri insanlarız ? Sanırım cevap onurlu bir mücadele esnasında Havva Ninenin söylediği o cümlelerde saklı; Biz Halkız ! Böyle isyanlardan sonra iki paket makarna ve kömür için bize bu isyanı ettirenleri yine başımıza getirmeye zorlanan halk.. Velhasıl kelam güzel bir kitaptı favori karakterim Şoför Kamil’in ruhu hep içimde yaşayacak :)
