Weber bu eserinde protestanlıkta kişilerin seçilmiş olup olmadıklarına dair bir işaret olarak zengin olma, çok çalışma ve üretimin, tanrının şanını artırmaya hizmet edeceği inancı ile kapitalizmin batıdaki gelişimi arasındaki ilişkiyi inceliyor. Çalışma 'kapitalizm' ile ilgili günümüzdeki yaygın tüketim ve harcama algısından ziyade 'tasarruf ve sermaye birikimi' algısına dikkat çekerken bu durum asketik protestanlıkta mülk sahibi ve zengin olmanın zevkinin yasaklanması ve başta lüks olmak üzere tüketimin sınırlanması ile açıklanıyor.
Protestan ahlakı ile kapitalist ruh arasında Weber tarafından öne sürülen pozitif besleyici ilişki, kapitalizmin bir üretim/tüketim döngüsü olduğu ve protestan ahlakının bir gereği olan tüketim arzusu yoksunluğunun üretimi ve dolayısıyla sermaye birikimini sınırlayacağı savı ile sakatlanırken Weber eserinde bu konu üzerinde pek de durmuyor.
İster bilinçli ister bilinçsiz olsun bu göz ardı ediş, 'azami tasarruf ve asgari tüketim' ilkelerine sahip protestan ahlakının, esasen Hristiyanlığın diğer mezheplerine veya diğer dinlere mensup kişilerin tüketim arzularına bağlı bir kapitalist ruhtan beslendiği düşüncesini akla getiriyor.
Weber'in tezi ile ilgili Daron Acemoğlu'nun Ulusların Düşüşü kitabında ekonomik başarının dini görüşlerden ziyade kapsayıcı kurumlar ile doğrudan bağlantılı olduğu savunulmakta ve bu savunma uzun uzadıya örneklerle deteklenmektedir.
