Pusula
Mathias EnardEn Eski Pusula Sözleri ve Alıntıları
En Eski Pusula sözleri ve alıntılarını, en eski Pusula kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Liszt İstanbul seyahatinden sonra gezici müzisyenlik hayatını bırakır, parlak yılların başarılarından el çeker ve Weimar’da, Şiirsel ve Dinsel Armoniler’le önünde açılan yeni yolculuğa, tefekküre uzanan uzun yola adım atar.
“…Takdis” her ne kadar tüm acemi piyanistlerce katledilse de, sadece Liszt’in en güzel ezgisi değil, aynı zamanda bestecinin en basitliğiyle karmaşık ezgisi, ezginin ilahi barışı temsil ettiği noktada coşarak taşan, iman gibi çınlatılması gereken eşliği olarak kalır.
Sayfa 89 - Can
Belki de sendeleyen bu adamı düşmekten kısmen bu tutku koruyordu, insan Balazac’ın sendelediği için, yaşamı ellerinden kayıp gittiği için, bir tefeciden diğerine, bir imkansız aşktan bir doyurulmamış arzuya savrulup durduğu için ve yazar olmadan önce yayıncı olan o adama sadece kitaplar meşrebinde uygun bir dünya sunduğu için, kendini çalışarak ve yazarak perişan ettiği izlenimine kapılıyor.
Sayfa 109 - Can
Hayat düğümler atar, hayat düğümler atar ve bunlar nadiren Assisili Francesco’nun kuşağındaki düğümlere benzer; birbirimizle karşılaşırız, birbirimizin peşinden koşarız, yıllarca, karanlıkta ve nihayet o elleri ellerimizin arasına aldığımıza inandığımızda, ölüm her şeyi bizden alır.
Sayfa 111 - Can
Beethoven’ın birkaç hafta sonra An die ferne Geliebte, Uzaktaki Sevgiliye başlıklı lied dizisini bestelediği sırada, sağlığının sebep olduğu ve onu dünyadan, sürgünden de kesin bir şekilde uzaklaştıran mesafeyi düşündüğünü hayal etmek hoşuma gidiyor ve uzmanların hummalı araştırmalarına rağmen o genç kadının kim olduğu halen bilinmiyorsa da finaldeki Nim sie him, denn, diese, Lieder dizesinden, sevdiğine yazdığı ezgileri artık kendi çalamayan ya da söyleyemeyen sanatçının tüm kederini kestirmek mümkün.
Sayfa 120 - Can
Hepimiz kendi duygularımıza kapılıp kendi sonatımızı bir başımıza, piyanonun akorunun bozulmuş olduğunun farkına varmadan icra ediyoruz: başkaları ne kadar yanlış sesler çıkarttığımızı duyuyor ve en iyi ihtimalle içten bir acıma, en kötü ihtimalle de çoğunlukla hiçbir şey istememiş, sormamış oldukları halde alınlarına leke çalan küçük düşüşümüzle karşı karşıya kalmaktan kaynaklanan berbat bir rahatsızlık hissediyorlar.
Sayfa 121