Filiz Özdem uzun süredir okumak istediğim bir yazar.Böyle ilk defa okuyacağım yazarların kitaplarını kütüphaneden temin ederek okuyorum umduğumu bulamazsam diye.Yazarın üçleme bir kitabı mevcut.Asıl onları merak ediyorum ama ilk kitabı bulamadığım için başlayamıyorum.
Filiz hanımın kelimeleri bir araya getiriş tarzını sevdim.Hikaye akıp gidiyor.Merak ettiriyor.Yürek burkuyor.Yani tam benlik.
Kitap,Selim'in eşi Suna'nın çocukları Duru'yu da alıp evi terketmesi ile başlıyor.Sonrasında Selim bu duruma nasıl geldiklerinin hikayesini anlatıyor yavaş yavaş.Burnun direği sızlamadan,gözyaşı yanaklardan süzülmeden,anlattığı olaylara "Nasıl yani?" diye tepki vermeden okumak imkansız bir hikaye.
Sonrasında hikayeyi Duru'nun yaşadıklarından da okuyoruz.Çok az da Suna'nın hikayesine tanıklık ediyoruz.
Çocuk istismarı,töre cinayeti,yetimhanede yaşam gibi konulara değinen,doğuran mı bakan mı...gibi derin bir soruya bana göre açık bir şekilde cevap veren,dram ağırlıklı bu kitabı meraklısına tavsiye ederim.
