Rüyadan İmparatorluğa: Osmanlı

Osmanlı doğurganlık politikasının kendine özgü niteliği her cariyenin ancak tek bir oğlan doğurabilmesiydi. Osmanlı şehzadeleri sancakbeyliği yaparken, anneleri onları tahta hazırlamakta çok önemli rol oynarlardı; ama bir cariye iki şehzade doğursaydı, kaçınılmaz taht mücadelesinde bir tarafı seçmek zorunda kalacaktı.

Sayfa 121 - Timaş Yayınları

ercanscgn.

Süleyman Bağdat'ta kaldığı aylar içinde, Sultan II. Mehmed'in Konstantinopolis'i aldığı sırada Müslüman veli Eyüp Ensari'nin mezarını bulmasına benzer mucizevi bir keşifte bulundu. Osmanlılar Sünni İslam'ın dört mezhep ekolünden Hanefi mezhebini benimsemişlerdi; diğer üç ekol olan Maliki, Şafii, Hanbeli ise Arap eyaletlerinde Hanefiliğin yanısıra varlıklarını sürdürüyorlardı. Hanefiliğin kurucusu şeriat alimi Ebu Hanifi 767'de Bağdat'ta ölmüştü. Süleyman onun mezarını yeniden buldu ve Bağdat üstündeki dini otoritesinin de ifadesi olarak mezarı tamir ettirdi ve ona bir cami ve bir misafirhane ekledi.

Sayfa 115 - Timaş Yayınları

Reklam

ercanscgn.

Yavuz Sultan Selim...

Ey Selimi mehr ü vefa potasında altın gibi eridikten sonra Cihan mülkünün parası üzerine benim ismim yazıldı

Sayfa 103 - Timaş Yayınları

ercanscgn.

Sünnilik ve Şiilik arasında dini uygulama ve hukuk yönünden fark çok azdır; esas fark öğretidir. Şiilik İslam cemaatinin liderliğini Hazreti Muhammed( S.A.V)'in ailesiyle sınırlar ve daha sonra bu rolü üstlenen Emevi ve Abbasi hanedanlarının meşruiyetini kabul etmez. " On iki İmam" düşüncesi yandaşları, Müslüman cemaatin lideri On ikinci İmam'ın MS 940'da kaybolmasından bu yana müminlerden gizlendiğini ve tekrar ortaya çıkarak yeryüzünde Allah'ın krallığını başlatacağına inanırlar. Bu inanç, erken modern dönemde Avrupa'daki Mesih hareketlerinin İslami karşılığıdır.

Sayfa 86 - Timaş Yayınları

ercanscgn.

Günümüzde Osmanlı İmparatorluğu'na bakış açıları genel olarak hala büyük ölçüde, batılı devletler ile Osmanlılar arasındaki çeşitli çatışmaların heyacanı içinde yazılmış Avrupa kaynaklarında korunan gözlemlere ve ön yargılara dayanmaktadır(...) Osmanlı İmparatorluğu'nun değişik yönlerine ilişkin genel tarihi yazının büyük bölümü aslında 'tarih'ten oldukça yoksundur ve Osmanlılar ile onların dünyasını- şehvetli padişahların, kötü ruhlu paşaların, bahtsız harem kadınlarının, cahil din adamlarının bir geçidinden oluşan- absürd bir tiyatro oyununa, tarihin dinamiklerini neredeyse yok sayan, aşınmış bir ortamda donmuş stereotip kişilere indirger. Bunlarda yabancı ve egzotik bir evrenin zamanı belirsiz bir öyküsü anlatılırken, okuyucu bu evreni biçimlendiren süreçler hakkında bilgilendirilmez.

Timaş Yayınları