"..Son aylarımı öyle derin bir yalnızlık ve umutsuzluk içinde geçirmiştim ki etrafımdaki nesneleri, insanları, dahası kendi yaşamımı, yaralanmış ruhuma yöneltilmiş birer tehdit gibi algılıyordum. Kim olduğumu, eşyanın kendi halindeliğini, başkalarının da sevip acı çektiğini ve herkesin teselliye ihtiyacı olduğunu unutmuştum."
Sayfa 7