Georgi Vladimov, Sadık Ruslan'ı 1965 yılında yazıyor.Ancak Sovyet Rusya yönetimince sakıncalı bulunduğu için kitabın kopyaları el altından Avrupaya dağıtılıyor.Samizdat, Sovyet bloğunu oluşturan ülkelerdeki kaçak yayınları ve bu yayınların el altından dağıtılmasını kapsayan terimmiş. Bunu da bu kitapla öğrenmiş oldum.İşte Sadık Ruslan, samizdat yoluyla elden ele dolaşarak, kült kitaplardan biri oluyor.1975 yılında da Federal Almanya'da sansürsüz bir şekilde basılıyor.
Ruslan, çalışma kampında görev yapan bir köpek.Kitabın büyük bölümü onun gözünden anlatılıyor.Zaman zaman da bir anlatıcı çıkıyor ortaya.Vladimov'un annesi de uzun bir süre Gulag'da kalmış.
Georgi Vladimov Sadık Ruslan'ı " Cehennemi, onu cennet sanan bir köpeğin gözünden anlatmak" şeklinde tanımlamış.
Gerçekten, bir cehennem olan tutuklularla dolu çalışma kampı, Ruslan'ın cennetidir.Öylesine görevine bağlıdır ki Ruslan, çalışma kampı kapatıldığında bile ( kendisi de ortada kalmıştır) görevinin başındadır kendince. Ruslan'ın yerine bir insanı da koyabilirsiniz, göreve bağlılık ve sisteme sadakat açısından.Zaten burada en büyük eleştiri getirilmiş oluyor sisteme karşı.
Kitabın arka kapak tanıtım yazısında da belirtildiği gibi politik alegori, modern bir fabl veya efendi-köle öyküsü olarak da okuyabilirsiniz.Bence hepsi zaten.Aklıma Kemal Varol'un Haw'ı düştü.
Sadık Ruslan, bu yıl okuduğum en güzel kitaplardan biri.Kesinlikle okuyun derim.
