“özleme bir diyeceğim yok. O kömür kırıntıları arasında parlıyan bir cam parçası. O nefes alışı sevgilerimizin, kavuşmalarımızın anlamı. O tek güzel yönü bekleyişlerimizin.
İnsanlığımız özleyişlerimiz alımlı, yaşantımız özlemlerle güzel.
özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.”