Selçuklu ve Osmanlı döneminde şâirlerin, sanat faaliyetlerini sürdürebilmeleri için bir hamiye veya bir koruyucuya (patron) ihtiyaç duyduklarından bahsedilen kitapta, şâirler ve onları himaye edenlere dair ilginç bilgiler var. Özellikle bir bölüm Fuzûlî'ye ayrılmış. Fatih Sultan Mehmed, II Bayezid ve Sultan Süleyman bu hamilerin başında geliyor. Sanatı destekleyebilmek için sanattan anlamak da gerektiğinin altı çizilen kitapta, belirli bir dönemde şâirlere ödenen para ve verilen hediyelerin de bir listesi var. Geniş bir çalışmanın eseri olan eserde, eleştirebileceğim tek şey, verilen bazı beyitlerin bugünkü Türkçe ile verilmemesi olabilir. Özellikle Farsça yazılmış bu beyitleri anlayabilseydim daha zevkli bir okuma olabilecekti. Altı bölümden oluşan kitap, pek çok şeyin olduğu gibi sanatın da gelişebilmesi için iktidara ihtiyaç duyulduğunu gösteriyor.
