Schachnovelle
Stefan ZweigSchachnovelle Gönderileri
Schachnovelle kitaplarını, Schachnovelle sözleri ve alıntılarını, Schachnovelle yazarlarını, Schachnovelle yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"...çünkü bir insan kendini ne kadar sınırlarsa, öte yandan sonsuza o kadar yakın olur; işte böyle görünüşte dünyadan kopuk yaşayanlar, özel yapıları içinde karınca gibi, dünyanın tuhaf ve eşi benzeri olmayan bir maketini kurarlar."
"Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz."
„Man tat uns nichts - man stellte uns nur in das volkommene Nichts, denn bekanntlich erzeugt kein Ding auf Erden einen solchen Druck auf die menschliche Seele als das Nichts.“
Sayfa 39Kitabı okudu
Gedanken, so substanzlos sie scheinen, brauchen einen Stützpunkt, sonst beginnen sie zu rotieren und sinnlos um sich selbst zu kreisen; auch sie ertragen nicht das Nichts.
(Ne kadar soyut görünürlerse görünsünler, düşünceler de bir dayanak noktasına gereksinim duyarlar, yoksa kendi çevrelerinde anlamsızca dönmeye başlarlar; onlar da hiçliğe katlanamaz.)
...keinem kann man erklären, wie es einen zerfrisst und zerstört, dieses Nichts und Nichts und Nichts um einen, immer dieselben Gedanken, die im Nichts um das eine kreisen, bis man irre wird.
(İnsanın çevresindeki bu hep aynı hiçliğin, insanı çıldırtana kadar boşlukta dönüp duran hep aynı düşüncelerin insanı nasıl yiyip bitirdiğini ve yıktığını kimse kimseye anlatamaz.)
Dünyanın en zeki insanı da olsanız
bulunduğunuz ortam vasat ve vasatın altındaki kimselerden ibaret ise
düzeyinizi bile koruma imkanınız yoktur.
Aber selbst Gedanken, so substanzlos sie scheinen, brauchen einen Stützpunkt, sonst beginnen sie zu rotieren und sinnlos um sich selbst zu kreisen; auch sie ertragen nicht das Nichts.
Sayfa 65
"…dass ich durch das selbständige Ersinnen von Partien mit einemmal den Boden unter den Füßen verlor und ins Bodenlose geriet."
Bize hiç bir şey yapılmadı, yalnızca tam bir hiçliğin içine koyulduk, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhunu hiçlik kadar baskı altına alamaz.
Bu denli hızlı gelen bir şöhret, bu denli boş bir kafayı nasıl sersemletmez ki zaten?
Çünkü bir insan kendini sınırladığı ölçüde sonsuzluğa da yaklaşmış demektir.