Gölgeler aydınlığı kovalar. İnsan bakar koşar durmak ister el uzatır ama geçenleri yakalayamaz. Her olay bir yol kavşağı gibidir birden insan kendisini yaşlanmış bulur her yer kararmıştır. Bizi sürükleyen hayatımızın kara atı birden durur ve peçeli ve bilinmeyen birinin atı gölgelerde süzülerek uzaklaştığını dehşetle görürüz.
Marius ve Cosette birbirleri için geceydiler. Konuşmuyor, selamlaşmıyor, tanışmıyor, sadece birbirlerini görüyorlardı ve tıpkı aralarında milyonlarca fersah mesafe olan yıldızlar gibi birbirlerine bakarak yaşıyorlardı.