"Şikeste" okuduğum ilk Türker Ayyıldız kitabı."Vapurlara Küsmek" kitabıyla, 2011 Orhan Kemal Öykü Ödülü'nü kazanmış yazar.Şikeste 14 öyküden oluşuyor.En sevdiğim öyküsündeki Ertuğrul'u "Son Öykü" adlı öyküde tekrar görmek güzel bir sürpriz oldu bana. Çocuk olarak bıraktığımız Ertuğrul'u diğer öyküde yaşam yorgunu bir insan olarak buluyoruz.Çok yalın, içten bir anlatımı var Türker Ayyıldız'ın.
"Çocuk kara tahta önünde sözlüye kaldırılmış gibiydi."Öğretmenim," dedi yutkunarak,"Ertuğrul arkadaşımızın kimi kimsesi yok." Belletmenin meraklı bakışlarından iyice cesaret almış, ağzından çıkan her sözcükten mutluluk duyarcasına anlatıyordu:"Aylar önce bir mektup gelmiş abisinden.İstanbul'da bir yerde tutukluymuş galiba,Abisi için anarşik diyorlar."
"Anasına babasına ne olmuş?"
"Bilmiyorum öğretmenim, abisi varmış sadece.O da mektubunda,'Hapisten çıktıktan sonra seni görmeye geleceğim diye yazmış.' "Ne zaman çıkacakmış?" "Bilmiyorum öğretmenim.'Az kaldı' demiş ama gün falan söylememiş.'Biter bitmez feribotla geleceğim' demiş. O gün bu gündür çarşı izinlerinde limanda bekliyor bu.Feribot limana dönerken mendirekten koşmaya başlıyor.Tazı gibi koşuyor ama koca feribotu nasıl geçecek ki zaten?" syf 72
Sır-Şikeste
