Kitabın trajik olması beni mutsuz etmiyordu; çünkü zaten hayatın bir trajedi olduğuna inanıyor , yalnızca tek bir sonu olabileceğini biliyordum. Ama bir şeyi uydurmayı basarabildigimi görmek , okurken mutlu edecek kadar gerçekçi bir şey yaratabilmek ve çalıştığım her gün bunu yapmak , bana ömrümde tatmadigim bir mutluluk verdi. Bunun yanında başka hiçbir şeyin önemi yoktu.