—Kaynanam ölmek üzereymiş, bana müsaade, dedi.
İnsan çevresindekileri güldürmiye alıştırmasın bir kez, Seferzade’nin söylediği bu sözler bizi de şaşırtmıştı elbet, teselli ettik kendisini, uğurladık, ama uğurladıktan sonra da kendimizi tutamadık, gülmeye başladık. Seferzade’ye o ağlar yüz yakışmıyordu çünkü, dünyaya metelik vermeyen bu adamın kaynanası için ağlamağa kalkması tuhaf kaçıyordu. Başı sağ olsun!