Tam O Anda
Dino BuzzatiTam O Anda Gönderileri
Tam O Anda kitaplarını, Tam O Anda sözleri ve alıntılarını, Tam O Anda yazarlarını, Tam O Anda yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ama biz uyuyoruz. Pas tutmuş bu girişimler için yaşlıyız, inanmıyoruz artık, bulutlar da bizi büyülemeyi kesti. Yastığa gömülmüş başımızla ritmik sesler yayıyoruz.
Sayfa 161
Hayat haksız olma lüksü için fazlasıyla kısa, hayat haklı olabilmek için fazlasıyla uzun.
Sayfa 45
Eh, hırsızlar olamazdı. Hırsızlar sadece soluk ışıklar yakarlar ve elbette gece bekçileri onların geldiğini görsün diye panjurları açmazlar. Kaldı ki sakin ve güzel bir geceydi, maceralara açık gibi görünmüyordu.
FORMÜL
Kimden korkuyorsun, budala? Durup bakan insanlardan mı? Yoksa olmadık şekilde gelecek kuşaklar dan mı? Oysa bundan sıyrılmak ne kolay: Kendin olmayı başarman yeterli - sana özgü bütün aptallıklarınla - ama özgün olacaksın bunda da, kuşkuya mahal vermeyecek biçimde özgün. Mutlak samimiyet kendi başına bir belge sayılır! Kim buna itiraz edebilir? İşte bu bir adam, pek çoğundan biri diyebilirsiniz ama işte bir tane. Ötekiler sonsuza dek bunu şaşkınlıkla akıllarında tutacaklardır.
...firavunların antik surları eskir ve taşlar kuma dönüşür.
On iki yıl sonra hatırlıyor musunuz ? "Elli yıl bile geçmiş olsa hatırlardım, sonsuza dek hatırlayacağım..."
Sayfa 192 - CanKitabı okudu
Bütün hayatınızı değiştireceği umuduyla hayallerini kurduğunuz kişiydi de , aksilik bu ya onu kaçırmış mıydınız ?
Sayfa 36 - CanKitabı okudu
Ben yavaş yavaş bu evden soğumaya ve başka bir evi , olasılıkla beni bekleyen öteki evi arzulamaya başladım.
Sayfa 32 - CanKitabı okudu
"Anlamak mı ?" dedi kadın bitkin, "Konuşmazsan açıklamazsan nasıl anlayabilirim?"
Sayfa 165 - CanKitabı okudu
.
Uzun zaman önce bir gün, unuttun mu, açmaman gerektiğini bildiğin bir kapıyı açtın. Birkaç saniye meselesi. Yine de açmanın iyi olmadığını bildiğiniz bir kapıyı açtınız. Ve hayatını mahvettin.
...
.
Gelecek zamanın ilk kişisi ne kadar garip bir dilbilgisi sesi. Yapacağım, gideceğim, fethedeceğim.
Onu icat eden deli kimdi? O final o özgüvenle ah, ne kadar gülünç aksanlıydı. Satın alacağım, inşa edeceğim, yazacağım. Ya zaman yoksa?
Dilin meçhul babası bu zayıf ihtimali hesaplamış değil miydi? İngilizler daha nezihdir: Yapacağım, yapacağım, bir niyet var, bir irade var, başka bir şey yok, insan geleceği ipotek altına almak niyetinde değil. Biz ise! Zavallı şeytanlar, göğsümüz dışarıda, gözlerimiz uzaklara dikilmiş yürüyorlar ve belki yarım metre ötede bir çukur var.
...
.
İnsanların birbirlerini ne kadar sevseler de hep mesafeli olduklarını anladı; eğer bir kişi acı çekiyorsa tamamen kendisine aittir, başka hiç kimse onun bir kısmını kendi üzerine alamaz; biri acı çekerse, aşk büyük olsa bile diğerleri buna üzülmez ve bu da hayatın yalnızlığına neden olur.
...
.
Eğer aşk diğeri için endişe, onun acı çekeceğinden korkmak, onun yok olacağı fikrinden korkmaksa beni seveceksin.
...
Kitabın kalbi
TAM O ANDA. Şimdiden ayın 28'i oldu ve ben daha hiçbir şey yapmadım. Öte yandan zihnimde dolaşan şiir de şimdi bir şuraya bir buraya kaçıyor. Sabah uyanıyorum, üzerinde düşünüyorum, hepsi bu yağmurlu günlerin ıslak solgunluğuna gömülüyor. Yitirdiğim yolu yakalamak için aksaya topallaya ilerliyorum. "Dur! Bekle! Dur" diye bağırıyorum yokuşun dibinde. Ama sayfalar yavaş yavaş, çok yavaş dökülüyor, bunu kabullenmek zorundayım ama hiç durup dinlenmiyorlar. Asla biz insanlar gibi değil. Durup çevreye bakıyoruz, bir sigara yakıyoruz, biraz çene çalıyoruz. Hayatın sayfaları, saatler yani, astronomik günler ve aptal mecazlara ihtiyaç duymayan aylar, hızla birbirlerini izliyorlar; kabul etmek gerek, böyle bir ağırbaşlılıkla geçişlerini görenler onların düşmanlarımız olduğunu söylemez. Pek ağır, pek asil ilerliyorlar. Ama asla durmuyor lanet olasıca, bir an bile soluklanmıyor, önümüzde daima koşturma, hazırlama, planlama, hesaplama, tasarlama bulunuyor. İnsanız ve arada bir durmaya gereksinme duyuyoruz. Duruyor ve uyuyakalıyoruz. Ama işte böyle, biz yolun kenarında durmuş, tuhaf şeylerin rüyasına dalmış ken saatler, günler, aylar ve yıllar bize birer birer yetişiyor, iğrenç yavaşlıklarıyla bizi geçiyor, yolun sonunda görünmez oluyorlar. Sonra sabah uyandığımızda geç kaldığımızı fark ediyoruz, peşlerine düşüyoruz. İşte tam o anda, amiyane bir deyişle, gençlik bitiyor, demek geliyor içimizden.
Sayfa 75Kitabı okudu