Tanrı, Ölüm ve Zaman
Emmanuel LevinasSözler ve Alıntılar
Hegel'in Cevabı: Mantık Bilimi (Ölüm ve Zaman)
Ölümün hiçliğini bütün saflığıyla düşünmenin imkânsızlığını öncelikle belirtmek gerekir. Hegel, felsefenin başlangıca yerleştirdiği farklı kendilikleri/varolanları (Seiende) (su,nous vb.) gözden geçirdikten sonra, başlangıcın öncelikle belirlenmiş olarak düşünülemeyeceğini söyler. Felsefenin başlangıcı böylece başlangıcın felsefesi olur. Bu durumda düşünce, belirlenimin içerdiği şeyi belirleyecek ve açıklayacaktır: Bu belirlenimsiz olana eklenebilecek çeşitli yüklemleri belirlemek.
Bu durumda, saf, boş ve belirlenimsiz varlıkla başlamak gerekir. Başlangıçta gereken şey, bir şey olması gereken bir hiçliktir. "Henüz hiçbir şey yoktur ve bir şeylerin olması gerekir. Başlangıç saf hiçlik değildir, bir şeylerin çıkması gereken bir hiçliktir; varlık da onun içinde zaten içerilmiştir" diye yazar Hegel...
...
...Hiçlik varlık boyunca koşar.
Sayfa 72 - Dost Kitabevi
Etik Öznellik (Tanrı ve Onto-teo-loji)
...Söylemek, ben'in kendi kimliğinin ötesinde kendini ikâme ederek ve böylece biricikliğini ortaya serrek geri dönüş içinde soyunduğu tek tarzdır. Bu durumda özne, eşitlediği dünyaya açılımı içinde aşkın öznellikle eşdeğer görülemez. Söylemek, bilincin ya da yükümlülük almanın içinde durmaz ve hitap ettiği kimseyle bir bağlantı belirtmez. Kendini sonuna kadar sergilemenin, sınırsızca sergilemenin bir tarzıdır.
Rehin olan öznenin başlangıcı yoktur: her mevcudiyetin berisindedir. Bu nedenle bellek öznelliğin senkronize etmeyi başaramaz. Asla şimdiki zaman olmamış bir geçmişe, kökensellik-öncesi duygulanım olan çok eski bir geçmişe öteki tarafından göndermedir. Bu öznellik, yakının yakınlaşması olarak yakınlığın düğümünde içerilmiştir. Paradoksal yakınlaşmadır bu; çünkü bu yakınlaşmayla birlikte, mesafe yakınlaşma ölçüsünde artar ve ne kadar yakın olunursa o kadar uzak olunur. Fakat bu paradoks Sonsuz'un şanını genellikle özneler-arası olarak adlandırılan ilişkinin içine dahil eder. Bu ilişkiden Sonsuz, muzaffer olarak ayağa kalkar.
Sayfa 157 - Dost Kitabevi
Hegel'den Fink'e Ölüm Skandalı (Ölüm ve Zaman)
...Biz dünyanın içinde dünyaya geliriz ve dünyanın içinde dünyadan çekip gideriz. Dünyanın içinde, zaten dünyevi olanın altında sınıflandırılmışızdır. Kurtuluş yoktur.
Sayfa 90 - Dost Kitabevi
Heidegger'le Başlamak (Tanrı ve Onto-teo-loji)
...inkâr, terk ettiği toprağın tozunu ayakkabılarının ökçesinde korur.
Sayfa 118 - Dost Kitabevi
Bilinçten Peygamberliğe (Tanrı ve Onto-teo-loji)
...Böylece Tanrı, tematikleştirilmiş olarak ve varlığın akışı içinde sürüklenerek "felsefeye girer". Oysa bizim burada aradığımız Tanrı inanılmaz bir şekilde varlığın ötesi anlamına gelir. Dolayısıyla, insan ile onu aşan şey arasında bir ilişki nasıl olabilir? Aşkınlığı içinde varlığın ötesi nasıl düşünülebilir? Felsefenin tarihi aşkınlığın yıkımıdır, içkinliğin savlanmasıdır ve temelde ontolojik olan rasyonel teoloji yükseklik zarflarıyla bu aşkınlığı ifade eder: Tanrı yüksek düzeyde var olur, bütün yüksekliklerin üzerinde bir yüksekliği belirtir.
Fakat bu yükseklik de hâlâ ontolojiden mi kaynaklanmatadır? İçkinlikten bir kopuş değil midir? Yüksekliğin kipliği, başlarımızın üzerinde uzanan gökyüzünden alınmamış mıdır? "Üzerimdeki yıldızlı gökyüzü ve içimdeki ahlak yasası"; bu Kantçı formül tematikleştirilemeyen'i söylemiyor mu?
Sayfa 199 - Dost Kitabevi
Tanıklık ve Etik (Tanrı ve Onto-teo-loji)
...Ben emri kendi sesimde işitiyorum, yoksa bakışın otoriteyi bir put olarak aradığı herhangi bir yerde değil.
Sayfa 194 - Dost Kitabevi
Bloch Okuması (son): Bir Sonuca Doğru (Ölüm ve Zaman)
Jankélévitch'in La mort [Ölüm] adlı kitabında...: "Ölüm düşünceden daha güçlüdür; düşünce ölümden daha güçlüdür." "Aşk, Özgürlük, Tanrı ölümden daha güçlüdür. Ve tersi!" Jankélévitch şunu da yazar: "Ölüm ve bilinç, her ikisi de son sözü söyler, ki bu (aynı anlama gelir) her seferinde sondan bir önceki sözdür. Bilinç ölüme baskın çıkar, tıpkı ölümün bilince baskın çıkması gibi. Düşünce bütünsel yok oluşun bilincindedir, sms düşündüğü ve onu ortadan kaldırabilecek bu yok olmaya yenik düşer. Ya da tersine: yok olmaya yenik düşer ve yine onu düşünür. [...] Öldüğünü bilir, düşünen bir sazdır; ama eklemeliyiz ki yine de ölür. Fakat işte biz yine çıkış noktamıza geri geldik: O ölüyor, ama öldüğünü biliyor."
Sayfa 101 - Dost Kitabevi