Kim demiş Ukrayna benim yurdumdur diye? Bana orayı yurt diye kim vermiş? Bizim asıl yurdumuz, bu dünyada en kıymetli varımız olan ruhumuzun aradığı şeydir. Benim yurdum sensin! Benim ruhum işte karşımda duruyor! Ben yaşadığım sürece bu yurdu ayırmayacağım gönlümden.
Ama son anda Ostap'in mecali kalmamisti. Cevresine bir goz gezdirdi. Aman Allahim hepsi de yabanci insanlar! Bari yakinlarindan biri, bir dostu orada olsa da ölüm saatinde yardim etse! Istedigi anasinin hickirigini duymak, bir kadinin, bir yavuklunun yolunarak agladigini gormek degildi, hayir, o yigit bir erkegin agzindan bir soz duymak, onunla avunmak istiyordu.
Dayanamadi :
"Baba!! Nerdesin baba! Duyuyor musun beni?" Diye bagirdi.
Halki kaplayan derin sükûtun icinden :
"Duyuyorum oglum!"
Geleceği kimse bilemez, gelecek insanın önünde bataklıktan yükselen bir sonbahar sisi gibi durur. Bu sisin içinde kuşlar kanat çırparak, birbirini görmeden aşağı yukarı uçuşup durur. Güvercin atmacayı, atmaca güvercini görmez, hiçbiri kendi felaketinden ne kadar uzağa uçtuğunu bilemez?
Yine yer yer oyulmuş, kara topraklı, yer yer yeşermekte olan aynı tarlalar, yağmurdan ıslanmış kargalar, kuzgunlar, durmadan yağan yağmur, ağlayan kapkara gökyüzü... Çok sıkıcı bu dünya baylar!