Otobüsle yolculuk yaparken her türlü insanla karşılıyoruz. Bazen canım sıkılır acaba her biri nasıl hayatlar yaşıyor, neler düşünüyor diye incelerim onları. Aslı Tohumcu da tam olarak bunu yapmış. Belediye otobüsündeki çeşitli yolcuların iç konuşmalarını vermiş.
Evet yolcuları inceleme konusu çok ilgi çekici ama hep şöyle bir şey vardır ya, bu konu böyle anlatılmamalıydı, kitap için yorumum tam olarak bu. Yolcular isimleriyle veriliyor ve farklı sayfalarda önceki yolculara tekrar dönülüyor, bazen ipucu verilse de kim kimdi karışabiliyor. Kitap kısa olduğu için geriye dönüp bakmak sıkıntı olmadı benim için ama genel bir karışıklık oluşturduğu kesin.
Bazı yolcuların dinlediği haber programı, okuduğu gazetedeki haberler, okuduğu kitaplar ve dinledikleri şarkılar da uzunca yer kaplamıştı. Bu kısımların kitapla bir uyumu yoktu. Yazarın, geçmişteki olayları hatırlatma isteği varsa bu olaylara birkaç cümleyle değinip okuyucunun dikkatini çekebilirdi. Kitap zaten kısa ve bu gazete haberlerine, radyo yayınına, şarkıya yolcuların iç seslerinden daha çok yer verilmiş. Örneğin bir yolcuya yarım sayfa bile yer verilmezken bu haberlere sayfalarca yer verilmiş. Bu kısımlar çok sıkıcıydı.
Konusunu çok sevmiş olmama rağmen daha farklı bir kitap okumayı isterdim.
