En Eski Tek Adam - Cilt 1 Gönderileri
En Eski Tek Adam - Cilt 1 kitaplarını, en eski Tek Adam - Cilt 1 sözleri ve alıntılarını, en eski Tek Adam - Cilt 1 yazarlarını, en eski Tek Adam - Cilt 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nitekim bir gün gelecek Mustafa babasının bu resminden, baştaki fes kısmını kestirerek yüz kısmını büyüttürecek ve kendisiyle aradaki benzerliği karşılaştıracaktır.Şu farkla ki, Ali Rıza Efendi'de ancak kendi halinde memuru canlandıran bu hatlar ve gözler, bir gün gelecek, oğlu Mustafa'da bütün dünyayı büyüleyecek derin, iradeli manalar alacaktır.
Sayfa 35Kitabı okudu
Kendisine gene de, ruhunda dayanaklar arar. Gene Namık Kemal'e sarılır :
" Hakîr olduysa millet, şânına noksan gelir sanma
Yere düşmekle cevher, sâkıt olmaz kadr-ü kıymetten... "
Ancak bu arada şunu önemle kaydetmeliyiz: Atatürk'ün Samsun'a çıkışı ile başlayıp bu savaşın, hatta Lozan antlaşması ile sonuçlanan devresi hakkında yabancı kaynaklar ve bilhassa İngiliz Dışişleri arşivleri, o kadar çok ve zengin belgelerle doludur ki bu belgelerin şimdiden yayınlanmış kısımları bile, baş döndürecek kadar çoktur. Mesela Türk Tarih Kurumu'nun sadece İngilizce olarak son yayınladığı 500 büyük sayfalık birinci cildi, henüz ve ancak "1919 Nisan - 1920 Mart" devresini içine alır. Halbuki bu konuda basılacak ikinci büyük cilt de ancak 1920 sonuna kadar olan belgeleri verecektir. Anlaşıldığına göre yalnız bu İngiliz belgeleri 7 büyük cilt tutacaktır.
Ali Rıza Efendi, belki de eski bir memur olmanın zihniyetinden hareket ederek kendini kanunlarla korumak, eşkıyaya teslim olmamak istiyordu. Bir defasında, vilayette asayiş ilerine bakan Ali Paşa'ya başvurdu. Eşkıyanın temizlenmesini istedi. Paşanın cevabı şuydu:
-En iyisi, sen bu kereste işini bırak!
Ali Rıza Efendi biraz yalvarınca da, paşa, eşkıyayı kovalamaktansa, eşkıyanın barınmaması için Olimpos ormanlarını yaktırmaya karar verdi. Orman bitince hem kerestecilik hem de eşkıya ortadan kalkacağı için mesele kökünden halledilmiş olacaktı...
"Kurmay mektebinde, kendi benliğinde manevi huzursuzluk içindeydi. O kendisinde mana ve mahiyetini henüz algılayamadığı duyguların çarpıştığını hissediyor, fakat bunlara ne müspet ne menfi, bir türlü anlam veremiyordu.
"O küskündür, kederlidir ve ruhundan gelen anlaşılmaz bir mana ile asidir. Fakat kime karşı ve niçin? Bunu kendi de bilmez."
(...) Halini kendisi şöyle anlatır:
"Kalkıyorum. Ama keyfim yerinde değildir. Kafam ve vücudum yorgundur. Tersanede buluştuğumuz arkadaşlar benden daha çok zinde, benden daha çok şendirler."
(...) Bu buhranların normal belirtileri, kendini çevresindekilerden ayrı görmektir. Kendinde hususiyetler sezmektir. Fakat bu hususiyetleri şekilleştirememektir. (...) Ama bunlar onun canlılığını bütünüyle kösteklemez. Bir taraftan okur, ne bulursa okur, diğer taraftan derslerin, kurmay problemlerinin içinde yoğrulur.
...Zaten insan hamurunun soyluluğu buradadır. Bir gün gelip bir misyonu olacak insan, bu misyonun ne olabileceğini kesin olarak sezmese bile, kendi ham maddesini durmadan işleyen insandır. Bu ham madde, o insanın kendi kabiliyetleri ve ihtiraslarıdır. Kendini yapan, kendini aşabilen ve çevresinden sivrilebilecek olan insan, ancak bu soy insan'dır.
O da kendini her tarafa çarpar. Derslerin dışında en ihtiraslı meşgalesi siyasi düşüncelerdir. Bu düşünceler gerçi dumanlıdır, belirsizdir. Ama mademki onu günlük sınırların dışına aşırmaktadır, o halde vardır ve gerçektir. Önemli olan da budur.
Komplekslerimiz, bizim, hem atımız hem dizginlerimizdir.