Süreyya Aydın
@sureyya_cann
Kendini dünyadan soyutlamış bir garip...
Edebiyat Öğretmeni
Ankara
91 okur puanı
Ağustos 2015 tarihinde katıldı
Biri çıkmalıydı, bu memleketi kurtarmalıydı; o, bu adamı bekliyordu.
İstanbul, Süleymaniye yapıldığı gün bizim oldu. Beyoğlu, fethedilmeyen İstanbul’dur.
Züğürt adamın zengin ve züppe görünmek isteyişi gibi, bu sarıklılar da softa oldukları için dinsiz olurlardı.
Okur Takip Önerileri
Bu kaidedir, insan kendi yaptığı şeye başkasında hücum eder.
Bir kitap okudu
559 syf.
·
Puan vermedi
Ama anneler çocukları arasında sıklıkla kendilerine en fazla acı çektireni severler.
Bir zehri insan bir kere de yutmalı; ya ölür ya kurtulur.
İlk busemi ben, bir ölünün sönmüş gözlerine mi tevdi edecektim!
İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlarla görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu teller gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış.
Benim asıl ümidim ümitsizliğimdir! Mutluluksa mutsuzluğun bilincinde olmaktır.
Uzaktan parkın o küçük meyhanesini görüyorum. Orada ilk “ Avrupai kız “ oluşumu. Aydın’la oturup bir bardak bira içişimi yani. Daha da “Avrupaileşip” az sonra karlı bir bank üstünde elimi tutmasına izin verişimi. Ne üstünde oturduğum ıslaklığı, ne yanımdaki genci; fakat uygar olmayı sevişimi..
