Bazı klasikleri yazıldığı dönem ve koşullara göre değerlendirmek gerekir. Uyanış'ta bu kitaplardan. İdealize edilmiş cinsiyet rolleri ve toplumsal eril ahlak normları, adaletsizlik ve sınıf ayrımının egemen olduğu öyle ki evliliğin aşksız, tutkusuz ve cinsellikten arındırılmış olanı kutsal, varlığını evde sürdürenin iffetli kadın sayıldığı bir dönem düşünelim, kitap bu bağlamda takdir edilesi ancak salt bir uyanış beklentisi içerisine girmiş olmalıyım ki veya bu tarz romanları taraflı, feminist bir yaklaşımla okumuyor olmam dolayısıyla her ne kadar tüm içtenliğimle anlamaya çalışsam da bu uyanış modeli bana pek geçmedi demem doğru bir ifade mi bilemedim ama bir kadının tinsel cinsel farkındalığını, yalnızca kendine aidiyet hissedişini, öncesinde otorite ve toplumun beklentilerine uyumlanmış doğasına aykırı bir yaşantının bağımsızlık arzusuyla sürdürülemez öyküsünün daha farklı bir motifle örülmesini isterdim. Hayal kırıklığım o yıllarda yazılmış olmasının başarısını tabi ki gölgeleyemez. Asıl hazine sonunda, oluş şekliyle bile orada pek çok mana yatıyor. Hiçbir şeye, hiç kimseye karşı hiç oluşmayan aidiyetlik hissi oldukça çıplaktı!
Duygu, düşünce, isteklerin farkına varılması zaman ister. İnsanın kendi içsel yolculuğuna çıkması çok kıymetli. Kiminin doğası eşe, çocuğa, geleneklere değil, yalnızca kendine duyduğu sorumluluğa uyumludur.
