Okuması biraz meşakkatli diye nitelendirebilirim bu eseri. Son deyiş kısmı haricinde yalnızca iki bölüme ayrılması bir yana paragraf başı bile sayılı var. Soluklanmadan, hız kesmeden akıyor cümleler. Buna rağmen alt mesajları göz önüne alındığında inanılmaz etkili bir eser olduğunu söyleyebilirim.
İntihar etmek için havanın kararmasını bekleyen kahramanın gerçekten ölmek zorunda olduğu bir duruma düştüğünde, “tercihsiz” ölümle yüz yüze kalması sonucu kendini afyonlarla uyutmayı göze alarak bir dakika fazla yaşama hesapları yapan bir insana dönüşümünü görebiliyoruz. Bu durumu ilerleyen sayfalarda bizzat kendisi, “senin için ölürüm”, “kendimi öldüreceğim”, “birlikte ölelim” gibi beylik cümlelere karşı “Bu planlar hep sağlığımız yerinde olduğunda yapılır.” ifadesini kullanarak özetliyor.
Eserin etkileyici yanlarından bir diğeri, hatta belki de en önemlisi, kahramanın elindeki Tılsımlı Deri denen tüm dilekleri gerçekleştirebilecek bu gücü, hemen hemen ölüme yaklaştığı zamanlarda, aslında nasıl bomboş hayaller peşinde harcadığını fark etmesi. Eserin içinde geçen, aslında basit gibi görünen “Raphael her şeyi yapabilirdi, ama hiçbir şey yapmamıştı.” bu cümle okumayı bırakıp dakikalarca düşünmeme sebep oldu. Güç nedir? Gücün bedeli nedir? Güç, nasıl kullanıldığında insanı tatmine ulaştırır? gibi pek çok soruyla karşı karşıya kaldığımı hissettim.
Bu eser üzerine söylenecek çok şey var. Hepsini burada dile getirmek mümkün değil. Okuyacaklara naçizane tavsiyem, bu eseri, zihninizin açık olduğu, işlerinizin arasına sıkıştırmayacağınız bir dönemde okumanız olacaktır.
