Ve bu bay Kürt yok diyordu. Kürt yok! Güneş yok dermiş gibi, ay yok, yıldız yok dermiş gibi. Bir halk nasıl inkar ediliyordu ?...
... ha ev Diyarbekir, xweşiya welatê me, jana dilê me ye. Hêviyê jiyana me...
---------
... ha bu Diyarbakır, ülkemizin güzelliği, yüreğimizin sızısıdır. Hayatımızın umudu...
Sayfa 100
ramanên cuda jî hildin nav xwe
Ronakbîrên kurd divê çerçawa zanîna civata kurdan firehtir bikin. Sewiya zanînê bilindtir bikin. Heta xirucir û mercên cihê di civatê de zêde nebin, heta meriv bêtir beşdarî rewşên civakî nebin û heta tecrûbe, perspektîv û mesajên nû û cirbicur zêde nebin, civat nikare hevserê bindestiyê biqetîne. Civatên paşdemayî û bindest, civatên girtî û cemidî ne. Ne tenê ji aliyê aborî ve, her weha ji aliyê dikir, raman, bîr û baweriyê ve jî ew paşde ne.
Kadınlar
"Güzellikleri ve zarafetleriyle ün salmışlardı, ama erkeklerin dört adım gerisinde yürümek düşmüştü paylarına. Sabahtan akşama kadar ayaklar altında, tencereler, tabaklar arasındaydılar."
Ve bu bay,
Kürt yok diyordu.
Kürt yok!
Güneş yok dermiş gibi, ay yok, yıldız yok dermiş gibi...
Bir halk nasıl inkar ediliyordu!