“Kanat silahının artık hiç münakaşa götürür tarafı kalmamıştır. Karada ordular ve denizde filolar, eğer kâfi uçak yardımı olmazsa, hiçbir hareket yapmamaya mahkûmdur. Çanakkale muharebelerinde çivi atan bu silah, şimdi okyanuslarda en büyük zırhlıların bağrına devirip parçalayıcı torpil püskürmektedir. On bin metreden uçan bu silah, şimdi, Londra’dan Kahire’ye ve düşman toprakları üstünden geçerek, 12 saatte geliyor. Bini bir arada şehirleri ve endüstri bölgelerini yakıp yıkıyor. Uçağın tek başına, bir harp kazanıp kazanmayacağı sorulabilir; fakat iki şey kimse tarafından inkâr edilemez: Uçaksız bir ordu ne taarruza geçebilir ne de kendini müdafaa edebilir; uçaksız filo, ne düşmana taarruz edebilir hatta ne de denize açılabilir; uçağa karşı, ancak uçak müdafaası ile karşı konabilir; nihayet, tek başına da olsa, uçak köprüleri atar, katarları uçurur; fabrikaları yıkar ve cephe gerisini tam bir felce uğratabilir. Eğer bir üçüncü cihan harbi daha görürsek yahut bu harp çok uzarsa, şimdi ancak küçük müfrezeler ve hafif tanklar taşıyabilen uçakların, demiryol katarları gibi, havada her türlü silahları ile, ordular naklettiğini göreceğiz. Onun için istiklalini isteyen bir millet, kanatlanmak yolunda elinden geleni yapmak zorundadır.”
