Sosyal Bilimler Kongresinde bir sunuşu, 1960'lı, 1970'li yıllardaki yerli film seyircileriyle gerçekleşen sözlü tarih araştırmasının sunuşunu dinlerken Ferhat Eroğlu'na "Babanla bir konuşma yap, dönemin daha sahici bir fotoğrafını yakalarız" dedim.
Sıtkı Bey'in konuşması Türk sinemasının çok değişik kesimleri sarıp sarmaladığının işareti. Bir de Kemal Filmin kalabalık kadrolu filmlerine gönderme yapması kendisinin eğlenmek amaçlı film seyrettiği ifadesinin tam da dönemi yansıttığını gösteriyor. Alim Şerif Onaran'ın Lütfi Akad, Osman Seden beraberliğinin altını çizmesinin onu okumadan Sıtkı Eroğlu da farkında. Daha da ilginci sinema akademisyenlerinin, sinema yazarlarının farkında olmadıkları Beyaz Mendil’in altını çizmesi. Önemli olan dönemin yerli filmlerini izlerken ızdırap çekmeden izlemek. Aslında şimdilerdeki bir sinema profesörünün Türkan Şoray'ın Azap filmi üzerine “Azap'ı İzlerken Çekilen Azap" başlıklı ya da buna benzer başlıkta bir yazısı var. Yaşları yeten ya da yetmeyen sinema akademisyenleri bir zamanlar seyrederken azap duydukları yerli filmleri artık azap duymadan seyrediyorlar. Ama Sıtkı Eroğlu gibi keyifle değil.
Türk sineması başlıklı kitap sinemamızın keyifli bir sergüzeşti.
