Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Uğultulu Tepeler
Emily BrontëYüksek Puanlı Uğultulu Tepeler Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Uğultulu Tepeler sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Uğultulu Tepeler kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aşk, İntikam ve Hırs
Aşkın yerine intikam ve hırsın geçtiği bir hikaye..
Kitabı ismini çok sevdiğimden okumaya başlamıştım. İsmi gibi hikayesi de çok güzel.
Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Kitabı okurken Catherine’ye çok üzüldüm. Aşk’ın nasıl intikam ve hırsa dönüştüğünü okuyabileceğiniz bir kitap.
Neden daha önce okumadım desem de demek zamanı şimdiymiş diye düşünüyorum. Okuduğum klasikler arasında en iyilerden biri. Yazım ve akıcılık sizi alıp kitabın içine sürüklüyor ve kendinizi Uğultulu Tepelerde buluyorsunuz. Anlatılmak istenen duygular içinize işliyor ve yılların nefretini hayretler içinde okuyorsunuz. Karakterlerin arasından sadece tek bir karaktere sempati duyup kalanların tamamından nefret etmiş olabilirim ama zaten kitap bittiğinde böyle olması gerektiğini hissediyorsunuz.
Uğultulu Tepelere çocukluğunda gelen Heatchcliff ve Catherine arasındaki arkadaşlığın aşka dönüşmesi ama imkansızlıkların neden olduğu nefretle devam eden bir hikaye. Nesiller arası bir anlatım var. Ne desem büyüsünü kaçırır. Sadece aşktan daha çok nefret ve bencillik dolu bir hikaye olduğunu söyleyebilirim.
Emily Bronte çok genç yaşta hayata veda eden bir yazar. Keşke daha fazla eser verebilmiş olsaydı diyorum ama kader...
Bol kitaplı günlere...
İki Tepe/Çiftlik Arası Daha Önce Hiç Bu Kadar ... Olmamıştı
Evet başlıkta bir üç nokta gördünüz. "Neden?" sorusunu sorduysanız belirteyim cevabı sizsiniz. Bu kitabı ancak sadece okuyanın değil, kendi içinde anlamlandıran ve bu geniş dünyanın çevresinde zamana karşı mekik dokur bir biçimde Thruscross Çiftliği-Uğultulu Tepeler arasında yaşanan kargaşalar, ayrılıklar, öç almalar, savaşlar, sonu gelmez geceler, ölümler, krizler ve hepsinin ortak noktası olan "aşk" altında toplandığı tüneli, yolu veya isteyenin istediği gibi betimleyebileceği yerde görenlerin cevaplandıracağı bir üç nokta -aslında o noktalar hepimizin hayatının bir yerinde, anında sonsuz bir kuyu biçiminde olan yaşanmışlıkları temsil ediyor- olduğunu fark edecek, üstüne üstlük derin yolculuklara çıkacaksınız kahvenizin tıpkı bu şaheser gibi damağınızda bırakacağı keskin acı, özlem ve sevgi ile. Şuan da, bu kitap belki koltuğunuzun altında, belki de size hiç olmadığı kadar uzakta sizi bekliyor çünkü okuyacaklarınız veya okumak üzere olacaklarınız aslında şu ana kadar yaşamış herkesin, her kültürün ve her kalbin içinden "bir tutam" koparabilmiş bir yapıt. Kafanızı karıştırmış olabilirim, ama bana inanın "Uğultulu Tepeler" eserini bitirdikten sonra yaşayacağınız karmaşıklığın getireceği hislerin çok daha altında bir durum benim size şuan yaşattığım. Keyifli okumalar dilerim...
Kraliçe Victoria'nın döneminde yazılan, ve dönemin getirdiği siyasi olayları Gothic edebiyatı üzerinden dile getiren Bronte, kurgusuyla inanılmaz bir eser çıkarmış. Kimi okur, hikayenin sadece aşklarına kavuşamayan çiftlerden olduğunu düşünsede anlatılmak istenen, 19. yüzyılda siyasal bağlamda kadınların hep ikinci sınıfta tutulduğunu ve hiç bir hak verilmediğini, kendilerinin gelişmesine müsaade edilmediğini güzel ve süslü, birazcıkta hırçın bir yöntemle anlatmış, sevgili Emily!
Kitabı yarıladıktan sonra ilk olarak şunu söyledim: kitabın adı Uğultulu Tepeler değil Uğursuz Tepeler olmalıymış. Kesinlikle bu isim tam uyuyor. Bronte kardeşlerin yazdığı tüm kitapları merakla okuyorum, çünkü o dönemin kadınları içerisinde yazdıkları tam olarak birer başyapıt. Ama bu kitap marazi bir aşkın hikayesi derken bu kadarını da beklemiyordum açıkçası. Bu kitabı okuyup çok seven okurlar gördüm ve artık bende okumalıyım dedim ve açıkçası o çok sevdiğim Jane Eyre tadında bir kitap okuyacağımı sandım, öyle olmadı. Aksine çok acı bir hikaye okudum. İki nesilinde başına gelenleri ağzım açık okudum resmen. Heathcliff’in nefret dolu olması ve insanlara hatta o çok sevdiği Catherine’ya karşı yaptıkları, öfkesi ve onun kaybının verdiği acıyla almak istediği intikamı hem kendi oğlundan hem de Catherine’nın kızından alması ve böylesi hayatların bu aşk uğruna hep ölümle, hep acıyla yaşanması içimi çok burktu.
Hikayeyi evin çalışını Ellen Dean’in ağzından okuyorsunuz ki, Ellen hem Catherine’yı ve onun kızını, hem Heathcliff’ı ve onun oğlunu hepsini büyüten ve tüm bunlara şahit olan bir kadın. Kitapta bütün anneler de ayrıca doğumda ölüyor ve babalarıyla kalıyor ki bu yazgıyı resmen Heathcliff’ın eline bırakılmış oluyor. Ellen’ın çiftliğe kiracı gelen Mrs.Lockwood’a anlatması ve sonunda tüm bunlara rağmen mutlu olunacak bir evliliğin yaşanması size bu kitabı unutulmaz kılıyor. Aklıma ‘bu hikayede yanan ben oldum’ sözleri geldi. Bu kitabı hep böyle anıyorum.
Okurken hem keyif aldığım hem de hayrete düştüğüm bir kitap oldu. Sevdiğine kavuşamayan birisinin nasıl korkutucu bir hale geldiğini ve bir sürü hayatı nasıl kararttığını okuyorsunuz. Aşkın gururla ve hırsla harmanlanmasının sebep olduğu o yıkıcı etkiyi çok iyi anlıyorsunuz.
Kitabın adıyla olan uyumu çok güzel. Uğultulu Tepeler’in o kasvetli havası tüm kitaba yansıyordu. Olayları öğrenirken karakter arasında esen o soğuk rüzgarları, hırsı, intikam arzusunu çok iyi hissediyorsunuz. Ustaca kaleme alınmış bir eser ve olaylar yan karakterin gözünden anlatılsa da size çok güzel yansıtılmış durumda. Klasiklerde olmasına şaşırmamalıyız. Hak ediyor.
Okurken her karakterle kavga etme isteği uyandıran bir kitap oldu benim için.. Bir yandan da kötülük ve intikam hırsının ne kadar güçlü duygular olabileceği gösterilmiş Bronte tarafından. Zaman zaman karakterlere karşı sinir krizi geçirme isteği uyandırdığı için elimden bırakıp derin nefes alıp tekrardan okumaya devam ettiğim bir kitap. Böyle diyerek sanki zorla okumuşum algısı oluşabilir ama aksine belli bir sayfadan sonra uykum olmasına rağmen inat edip okuduğum bir kitap oldu. Herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
SPOILER İÇEREBİLİR
Karakterler açısından ise Heatcliff’e sonda biraz acımış gibi olsam da en nefret ettiğim karakter o oldu.
İki Catherine de bu kadar saf olmayın demişliğim de çok oldu..
Edgar Linton sana da çok yazık oldu belki daha iyi bir şekilde hayatını geçirebilirdin ama işte..
"en son ne zaman soluksuz kitap okudum?" diye sormama sebep olan bir başyapıt adeta.
bir ailenin uzun bir zaman dilimine şahit olmuş kahya kadın, anlattıklarıyla bize zamanında yaşanmış her duyguyu hissettiriyor.
kitapta nefrete, sevgiye, masumiyete, bencilliğe vs. birçok duyguya şahit oluyorsunuz.
Kitabı Ertuğrul Koç çevirisinden okudum. Diğer çevirmenler naptılar bilmiyorum ama Ertuğrul Koç kitaptaki bazı karakterlerin konuşmalarını yerelleştirmiş. Kitap bütünüyle akıyorken şiveli konuşmalarda takılıp kaldım, bu beni rahatsız etti. Gergin bir olayda şiveli yazıyı okuyunca insanda komik hisler uyandırıyor bence ve olaya hakim olamıyorsun. Daha farklı bir şive veya başka yol kullanılsa daha hoşuma giderdi.
Herkesin okuması gerektiği bir kitap olduğunu düşünüyorum ellerine sağlık Ellis Bell.
“Onun sevgisi yalnız benim olsun istiyorum!”
Her güzel kitabın ardından duyduğum o burukluğu Uğultulu Tepeler’de biraz daha yoğun hissettim sanırım. Başlangıç olarak biraz farklı geldi bana açıkcası hatta bir ara,gerçekten de acaba övüldüğü kadar güzel bir kitap değil mi yani diye düşünmeye de başlamadım değil. Ancak 150’lere gelince su gibi aktı
Öncelikle şunu söylemeliyim ki yazarın yaşadığı dönemin şartları içerisinde böyle güzel bir kitap yazabildiği için bizlere miras bırakabildiği için çok şanslıyız. Bir kitabı okumadan kitabı daha iyi anlamak ve benimsemek için önce yazarını ve kitabın yazıldığı yıllardaki sosyal şartları araştırmayı seven birisi olarak Emily Bronté ve kitabını
