Friedrich Nietzsche ile Van Gogh çağdaştır, yalnız yolları hiç kesişmedi, birbirlerinin eserleriyle de hiç tanışmadılar. Tanışmasalar da Nietzsche "Elveda, bana izin verilenden ötesini gördüm" yazdığında Van Gogh aynı günlerde mektubunda "Günaydın, bana izin verilenleri görmeye çalışıyorum" diyordu. Farklı coğrafyalarda aynı kafalar.
Van Gogh'un resimlerinde müthiş bir dinamizm vardır, resmindeki her şey hareket eder. Yerler, gökler, ağaçlar, yıldızlar sanki doğanın diyalektik devinimini kanıtlar gibi hareket halindedirler... farklı bir boyutta yaşayan sıra dışı bir sanatçıydı kendisi.İnsanların resimlerine yalnızca bakmakla kalmayıp ondan dışarıya taşan sonsuz yaşamı hissetmelerini istiyordu. Başka türlü ifade edemeyeceği duygularını tuvallerine tarlalar, ağaçlar, gökyüzü ve çiçekler ile aktarıyordu. Başka insanların ona ve sanatına olan ilgisini hiçbir zaman göremedi.
Dilinden, resminden anlamayan insanların arasında Paris'te yaşamak yerine, dilinden anladığı bağların, bahçelerin, çiçeklerin, ağaçların arasında olmayı seçmiştir.