İnsanlığın tüketirken modernleştiğini sanmasındaki büyük hatayı gözler önüne seriyor. Kesinlikle uygarlığa, modernliğe bir de Freud gözü ile bakmak lazım. İnsanlar uygarlığı, mutluluğu ararken bu yolla kendini mutsuzluğa itmektedir.
Freud'a göre “Bize acı getiren uygarlık üç kaynaktan besleniyor. Doğanın gücü, bedenin zayıflığı ve sosyolojik normlar. Kişi sürekli kendini frenleyerek çoğu zaman kendinden başka kalıba girerek uygarca davranmaya çalışırken başkalaşıyor, bu kişilerle de huzursuz toplum yaratılmış olur.”
Aslında özgürlük kavramı daha uygarlık yokken vardı. Yani ilk bireylerden itibaren. Sadece değeri yoktu, varlığı hiçlik-yokluktu. Ne zaman ki uygarlık adı altında esaret dönemi başladı işte o zaman özgürlük kavramı önem kazandı, kendime sıfat buldu. Ellerimizle yok ettik özgür bireyler olmayı. Bunu da Freud resmen bu eserinde gözümüze gözümüze sokuyor. (Biraz kaba şekilde yorumladım ama bu son kısmı daha farklı anlatamazdım. Evet resmen gözümüze gözümüze sokuyor...)
Bu eserde her şeye değinmiş aslında Freud ve diyor ki Freud; "Acıya karşı en korunmasız olduğumuz zaman, sevdiğimiz zamandır; en çaresiz olduğumuz zaman ise, sevdiğimiz nesneyi ya da onun sevgisini yitirdiğimiz zamandır." Sevdiklerimizi ve sevdiğimiz şeyleri kaybetmememiz umudu ile...
Başucu kitabım olarak yerini aldı bu eser.
Herkese keyifli okumalar kitapsever güzel insanlar.
