Enteresan derece güzel bir kitap. Yazar, kitap yazımına önce Freud psikanalizi ile Wittgenstein fenomenolojisi arasındaki farkları ve benzer noktaları ele alarak başlamış, ardından, Wittgenstein irdelemesi yaparak, onun psiko-felsefi eleştirisini dilbilimsel bağlamda psikanalizle yeniden harmanlamış.
Wittgenstein, anıları ve yaşanan süreçleri anlamak için özellikle bireyin gündelik ve genel geçer dil kullanımına, gramer anlayışına ve anlama kapasitesine dikkat eder. Çünkü cümle içinde kullanılmak üzere tercih edilen her kelime, bireyin psikotik düzeyini temsil etme noktasında büyük öneme sahiptir. Psikoloji, nihayetinde bireyin duygu durum haline odaklandığından, mühim olan da bireyin duygu durum hallerini yaşamasına neden olan etkenlerin ortaya çıkarılmasıdır. Bu noktada söylenmek istenen söz kadar söylenmek istenilenden ne anlaşıldığı da bir o kadar önemlidir. Wittgenstein da, anlatılan* ve anlaşılan* kelimelerin, yani ‘’psikolojide dilbilmi’’ konusuna felsefi soruşturmalar yürüterek, farklı ve derin bir içeriğe okuru çekmekte. Bu anlamda Heaton’ın yazmış olduğu bu kitap, Wittgenstein okumalarına ve psikanalize farklı bir bakış açısıyla yaklaşama noktasında oldukça değerli bir kitap niteliği kazanıyor.
Konu dışında, genel olarak Wittgenstein’ın psikoloji çalışmalarını, uzayıp giden bir yolda bulunamayan üçüncü yolu, tek giriş çıkışı olan bir oyukta alternatif çıkış kapısını aramak gibi yorumluyorum. Dolayısıyla Wittgenstein felsefesi oldukça zor bir felsefe. Hem de kendisi, kendisine muhalif olacak kadar…
Ve son olarak 1000Kitap editörlerine de uyarımızı yapalım, Witgenstein değil Wittgenstein.
Keyifli okumalar.
