Kadının, adaletin, eşitliğin, inançların sömürüsü üzerine yazılmış bir eser.
Kadın sahip alınan, kaçırılan, kendi elinde bir oyuncak gibi şekillendirilen obje görevi görmüş ,kitaptaki sınıflandırma tarafından.
İnsanlık güç bakımından ve çıkar meseslesi ön planda tutularak mertebelere ayrılmış.
Gücü elinde olanın herşeyi yapmaya hakkı olduğu bi yaşantıyı anlatıyor.
İnsanın kendini tanrılaştırması söz konusu.
Kitapta üç sınıf var.
Taç : hizmet edilmeye layık yeryüzü tanrıları. Kimse için çalışmaz hayatı kendileri için sekillendirirler.
Kökler : Tarım ve üretim işleri ile uğraşan işçi sınıfı. Kendileri bir alt tabakaya göre değerli olsa da sadece Taçların elinde bir kuklalardır.
Toprak insanları :Bunlar değersiz kesimlerdir. Yağmalayıp , öldürülebilir. Ceza kesilip , hizmetçi olarak kaçırılabilir. Ve hiçbir başkaldırı belirtisi gösteremez.
Düşünüyorum da insanoğlu kendisine zulüm ve adaletsizlik yapılmasına neden izin verir ? Neden yanlış için başkaldırmaz ? Neden başkaları için öncülük yapmaz ?
Yaşantıdan rahatsızlar , insani değerleri sömürülüyor , gurur hiçe sayılıyor, beden sadece zevk aracı görülüyor.
Bunca şey içine hoşnutsuzluk yayarken neden ben böyle yaşamak istemiyorum demiyor ?
Bu kitapta zulüm gören insanların tek açıklaması olabilir : " Yaşadığın gibi inanmaya başlarsın." Bu inanma uyku numarası yapan biri gibidir bence. Sarssan bile numarasına devam eder. İşte böyle mantıksız bir uğraş ,bir inanış.
