İnsanlığın ortaya koyduğu ulus devlet kaygısını başka uluslar ve milletler içinde koyduğu vakit insanoğlunun yaradılıştan beri tanrıya ulaşma çabasının bir babil kulesinin gökyüzüne, tanrı katına kadar inşa edebilmesini sağlayacak, insanoğlu birliğini sağlayıp, aynı gökyüzünün altında olduğunu aynı havayı soluyup aynı toprağa ayak bastığının bilincine vardığında, yarınların tarihinde artık Napeleonlar, Attilalar, Cervantesler değil, insanoğlu için hizmet eden ve tarihin sadece toprak ve liderlerin savaşından ibaret olmadığını gün yüzüne çıkaranların olacaktır. Düşünün! Ortak bir dil, ortak bir dünya hepimiz için ortak bir yaşam bu mümkün kılınabilir. Bu zamana kadar ki yaptığımız herşey bizim eserimiz tarih, matematik, bilim hepsi bizim biz bu dünyanın tanrısal varlıklarıyız.Bizi sınırlayan engellerden ve buhranlardan kendinizi kurtarın ulus için değil insanlık için çalışın devlet ibaresi sadece dünya devleti için olsun. Çok güzel bir eser Stefan Zweig hümanizmi kendi yaşamına adapte eden hatta öyle ki 1942 yılında insanlığın yaşadığı buhranların karşısında gördükleri ve yaşadıkları yüzünden eşiyle beraber intihar eden ve arkasında bıraktığı notta güneşli günlerin insanlar için yakın olacağı ama kendisinin onu görebilecek kadarda tahakatinin kalmadığını yazmış ve yaşamını sonlandırması güçsüzlüğünden değil inandığı uğruna hayatını sona erdirmekle insanlığa olan son mesajını bırakmıştır...
