Yay Yağışı
Ahmet Hamdi TanpınarYay Yağışı Sözleri ve Alıntıları
Yay Yağışı sözleri ve alıntılarını, Yay Yağışı kitap alıntılarını, Yay Yağışı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Aşk bile bende bir tür kaybetme korkusundan başka bir şey değil artık."
"Əlbəttə, bunada alışaram"-deyirdi. "İnsan nələrə alışmaz ki"..... Əslində həyat dediyimiz bu qapalı dairənin əsl möcüzəsi,bu, alışmaq deyildimi? "Ən sevdiyimiz məxluqları belə itirməyə alışmırıqmı? Günlərlə,aylarla,illərlə görməməyə,mütləq,qəti,qürbət içində yaşamağa alışmırıqmı?"
Sayfa 42Kitabı okudu
"Bize yapışmış, içimizde bizimle beraber her kımıldanışta dalları çatırdayan bir orman gibi büyümüş korku.
Sayfa 126 - Dergah Yayınları
Bazı insanlar benzerlerinin, hatta en yakınlarının kurbanı olmak için doğuyorlardı.
Sayfa 127 - Dergah Yayınları
İnsan hayatı sandığımız kadar değişik değildir. Şartların arasına, mühim anlarda kendi tecrübenizi olduğu gibi nakledin, en başka türlü hayatı doldurmuş olursunuz.
Sayfa 126 - Dergah Yayınları
Aşk bile bende bir tür kaybetme korkusundan başka bir şey değil.
Aşk bile bende bir tür kaybetme korkusundan başka bir şey değil...
Dünyanın belki en iyi kalpli insanları. Ama ne yaparsın ki hepsi dertli. Kendi dertleri değil! Başkalarının derdi. Etraflarındaki hiçbir şeyi unutmuyorlar. İşinden haksız yere çıkarılan vatman, tamir edilmediği için yıkılan ev, çocuğuna iyi bakmadığı için ölümüne sebep olan komşu kadın, ayna taşı çalınan çeşme… Hepsini biliyorlar. Hepsini hatırlıyorlar ve birbirlerine hatırlatıyorlar. Biri öbürünü tamamlıyor, tamamlarken bir başkasını hatırlıyor. Tam gayri memnun denen şeyin kendisi. Faciadan başka şeyden hoşlanmıyorlar. Öyle ki, kendi hayatları yok artık. “Nasılsınız?” der demez, zincir başlıyor.
Sayfa 149
Onu beklemiyordu, gelmeyeceğine emindi.
O geçici bir yaz yağmuru, bir aydınlık fırtınası idi.
O kadar…
Dünyanın belki en iyi kalpli insanları. Ama ne yaparsın ki hepsi dertli. Kendi dertleri değil! Başkalarının derdi. Etraflarındaki hiçbir şeyi unutmuyorlar. İşinden haksız yere çıkarılan vatman, tamir edilmediği için yıkılan ev, çocuğuna iyi bakmadığı için ölümüne sebep olan komşu kadın, ayna taşı çalınan çeşme… Hepsini biliyorlar. Hepsini hatırlıyorlar ve birbirlerine hatırlatıyorlar. Biri öbürünü tamamlıyor, tamamlarken bir başkasını hatırlıyor.
Hani akşamla ağırlaşan sular vardır. Her şeyi içine ala ala. Bütün gün, başkalarının yaşadığı şeylerle zengin, işte öyle olurdum…
"Bazı şeyler vardır ki insan nasıl anlatacağını bilemez."
Bütün güzelliğine rağmen acınacak bir şey var bu kadında..
Göz korkunç bir tanık değil mi ?
Ya da korkunç bir ayna..