Yay Yağışı
Ahmet Hamdi TanpınarYay Yağışı Gönderileri
Yay Yağışı kitaplarını, Yay Yağışı sözleri ve alıntılarını, Yay Yağışı yazarlarını, Yay Yağışı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Əlbəttə, bunada alışaram"-deyirdi. "İnsan nələrə alışmaz ki"..... Əslində həyat dediyimiz bu qapalı dairənin əsl möcüzəsi,bu, alışmaq deyildimi? "Ən sevdiyimiz məxluqları belə itirməyə alışmırıqmı? Günlərlə,aylarla,illərlə görməməyə,mütləq,qəti,qürbət içində yaşamağa alışmırıqmı?"
Sayfa 42Kitabı okudu
"Aşk bile bende bir tür kaybetme korkusundan başka bir şey değil artık."
Dünyanın belki en iyi kalpli insanları. Ama ne yaparsın ki hepsi dertli. Kendi dertleri değil! Başkalarının derdi. Etraflarındaki hiçbir şeyi unutmuyorlar. İşinden haksız yere çıkarılan vatman, tamir edilmediği için yıkılan ev, çocuğuna iyi bakmadığı için ölümüne sebep olan komşu kadın, ayna taşı çalınan çeşme… Hepsini biliyorlar. Hepsini hatırlıyorlar ve birbirlerine hatırlatıyorlar. Biri öbürünü tamamlıyor, tamamlarken bir başkasını hatırlıyor.
Onu beklemiyordu, gelmeyeceğine emindi.
O geçici bir yaz yağmuru, bir aydınlık fırtınası idi.
O kadar…
Göz korkunç bir şahit, değil mi? Yahut korkunç ayna… Her şeyi, ifşa ediyorlar. hele hislerimizi gizlemek isteyince bakışlarımız nasıl değişir? Kaskatı olurlar. Ve biz gizledik sanırız.
Hani akşamla ağırlaşan sular vardır. Her şeyi içine ala ala. Bütün gün, başkalarının yaşadığı şeylerle zengin, işte öyle olurdum…
Hani akşamla ağırlaşan sular vardır. Her şeyi içine ala ala. Bütün gün, başkalarının yaşadığı şeylerle zengin, işte öyle olurdum.
Göz korkunç bir şahit, değil mi? Yahut korkunç ayna. Her şeyi, ifşa ediyorlar. Hele hislerimizi gizlemek isteyince bakışlarımız nasıl degişir? Kaskatı olurlar. Ve biz gizledik sanırız.
Sayfa 18Kitabı okuyor
“Hani akşamla ağırlaşan sular vardır. Her şeyi içine ala ala. Bütün gün, başkalarının yaşadığı şeylerle zengin, işte öyle olurdum…”
Sayfa 15 - DergahKitabı okuyor
Aşk bile bende bir tür kaybetme korkusundan başka bir şey değil.
İnsan hayatı sandığımız kadar değişik değildir. Şartların arasına, mühim anlarda kendi tecrübenizi olduğu gibi nakledin, en başka türlü hayatı doldurmuş olursunuz. İyi günler... Bu yağmurlu yolculukta, gökyüzünü tepemize mavi, büyük, tek bir çiçek gibi asan, telgraf tellerinin hemen alt çizgisinde, pencerelerin camlarında her yağmur damlasını bir elmas yapan kısa güneşli anlar gibi...
Dünyanın belki en iyi kalpli insanları. Ama ne yaparsın ki hepsi dertli. Kendi dertleri değil! Başkalarının derdi. Etraflarındaki hiçbir şeyi unutmuyorlar. İşinden haksız yere çıkarılan vatman, tamir edilmediği için yıkılan ev, çocuğuna iyi bakmadığı için ölümüne sebep olan komşu kadın, ayna taşı çalınan çeşme… Hepsini biliyorlar. Hepsini hatırlıyorlar ve birbirlerine hatırlatıyorlar. Biri öbürünü tamamlıyor, tamamlarken bir başkasını hatırlıyor. Tam gayri memnun denen şeyin kendisi. Faciadan başka şeyden hoşlanmıyorlar. Öyle ki, kendi hayatları yok artık. “Nasılsınız?” der demez, zincir başlıyor.
