Öncelikle bu kitabın en önemli özelliği çevirmeninin Peyami Safa olması. Daha ilk satırlara başlar başlamaz ve okumaya devam ettikçe Peyami Safa'nın bu romanı neden tercüme ettiğini anlıyoruz. Çünkü roman tam bir Peyami Safa tarzında ve kendisinin alamet-i farikası olan psikolojik tahlilleri bolca içeriyor.
Roman vefatından sonra ailesinin okuması üzerine yazılan bir defter ile başlıyor. Ve bu defterde mutsuz bir evlilik yaşamış olan yaşlı ve zengin bir adam başından sonuna bütün bir sürecin muhasebesini anlatmaya başlıyor. Özellikle eşine hitap ederek kendisine yaşattıklarını detayları ile birlikte dökmeye başlıyor. Çocuklarının ve torunlarının da kendisinin ölümünü nasıl beklediklerini ve mirasını nasıl gözlediklerini anlatıyor.
Peki bu yazdıkları amacına ulaşacak mı? Sorunun cevabı hikayenin sonunda saklı.
"Ben buna senin için başladım; fakat yazdıklarımı uzun uzadıya okuyacağına aklım kesmiyor. İşin aslına bakarsan ben kendi kendim için yazıyorum. Eski bir avukat olarak dosyalarımı tertip ediyor, bu kaybolmuş dâvanın ve hayatımın safhalarını sıraya koyuyorum." Sayfa 46
Bu roman sevilmeyen, görülmeyen bir adamın, bir kocanın ve bir babanın hikayesi diyebiliriz. İçerisinde acı gerçekler ve hüzün var. Bu adamın yaşadığı sevgisizliği, dışlanmışlığı ve bununla birlikte aynı zamanda parasının da ailesine ne kadar tatlı geldiğini ve aslında ailesinin bu adamın sadece parasını sevdiklerini görüyoruz.
Bir hatıra defteri niteliğinde olan bu roman için ters köşe diyebileceğimiz son bölümü ile oldukça ilgi çekici bir metin diyebilirim.
Az bilinen bu eser tavsiye olunur.
Herkese faydalı okumalar dilerim.
