Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.8
Yoksullar
Fyodor DostoyevskiYoksullar Yorumları ve İncelemeleri
Yoksullar yorumları ve incelemelerini, Yoksullar kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Yoksullar puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dostoyevski yine biz ve bizim türlü türlü hallerimize tanıklık eden bir eser çıkarmış ortaya.
Kitabı okurken Dostoyevski ve bunalım dolu ruhunu kitaba sıkışmış keder ve acıyı bu defa alışılmışın dışında iliklerime kadar hissettim demek yanlış olmaz. Kitabın oluşumunu sağlayan mektuplar arasındaki gelgitlerim cevabını bulamadığım sorularım oldukça fazlaydı. Marka ve Varvara arasındaki sevginin tanımı neydi birbirlerine duydukları değer aslında kendi benlikleri için miydi neydi tüm bu soruların cevabı? Kitabı bitirdiğimde Dostoyevski'nin sokakta görebileceğimiz bencil , kendi dertlerinin bile bencili olabilecek insanlara işaret ettiğini düşündüm .Kitap ana karakterlerin birbirlerine devamlı bir hüzün dert paylaşımının olduğu bir atmosferde devam ederken kaçınılmaz bir detay çarptı gözüme. Birbirlerine hiç 'nasılsın ' dememişlerdi.Anlatmaya çalıştıkları sadece 'nasılım ' idi. Evet bedbahtlık bir hastakıktı. Bu iki bedbaht insan birbirlerine bu hastalığı yaydılar üstelik ilaç olma şansları varken...
Dostoyevski bu eserinde de aynadaki seni beni bizi yansıttı.Belki de Marka ve Varvara dert anlatmaktan çok dinlemeyi bilselerdi kitabın ismi 'İNSANLAR' olurdu.
Dostoyevski'nin edebiyatla tanıştığı ilk romanı. Varvara ve Makar’ın birbirine yazdığı mektuplardan oluşan bu kitapta, hem duygusallığı hem de yoksulluğu derinden hissedeceksiniz. Özellikle yoksulluğun betimleniş tarzını oldukça etkileyici buldum. Kitap aslında psikolojik olarak çok yıpratıcı.
Şunu da söylemeden geçemeyeceğim. Belki ilk eseri olmasından belki de kitabın mektuplardan oluşuyor olmasından dolayı biraz elimde sürünen bir kitap oldu. Akıcı bulamadım ne yazık ki. Bir de, kitapta karşılıklı hitap şekilleri biraz beni yordu. Sürekli "güvercinim benim" şeklindeki tekrarlanışlar, bazı yerlerde beni olayın bütününden kopardı.
Sanırım bir süre sonra tekrar okuduğumda, kitabın benim için tüm olumsuz yanlarını görmezden gelebileceğim. Çünkü gerek konu, gerekse tasvirler bakımından oldukça sarsıcı bir roman. Üstelik 1846 yılında 25 yaşında bir gencin yazdığını da göz önünde bulundurursak...
Duygusal bir yazar olan Dostoyevski'nin 24 yaşında yazdığı ilk eserdir, İnsancıklar. Dönemin birçok eleştirmeni tarafından çok beğenilmiş ve "Yeni bir Gogol mu doğuyor" dedirtmiştir. Uzaktan akraba olan Makar Alekseyeviç ve Varvara Alekseyenav arasındaki mektuplaşmalardan oluşan kitap yoksulluğu, çaresizliği, karşılıksız yardımlaşmayı, küçük insanların yani insancıkların hayatını anlatmaktadır. Fakir ve yaşlı olan Makar ve genç Varvara'nın birbirleri için karşılıklı fedakarlıklarda bulunmaları, ikisinin de yoksulluk içinde yaşamaları, Varvara'nın sonunda çaresizlikten dolayı Makar'ı bırakmak zorunda kalması durumları sayesinde yazar okuyucuyu derin duygulara hapsetmeyi başarıyor. Kitapta pembe hayaller ve mutlu bir son yoktur; hayatın bütün gerçekliği vardır.
Yazar, o dönemin Rusyasının içinde bulunduğu ekonomik koşulları, toplum yapısını çok güzel dile getirmiştir. Yoksulluğu kemiklerinize kadar hissettiriyor. Özellikle Makar'ın eski kıyafetlerle majestelerinin karşısına çıkma sahnesi beni çok duygulandırdı. İnsanlar bu kadar yoksunluk çekebilir mi dedirtten bir kitap.
Dostoyevski'nin dili ve üslubunu kullanma ustalığından bahsetmeme gerek yok diye düşünüyorum. Olay örgüsü ise sıradan bir romanda olan olay örgüsüne benzemiyor. Kitapta çoğu şey muallakta kalıyor. Örneğin Anna Federovna'nın Varvara'ya kötülükler yaptığı söylenmesine rağmen bu kötülüklerin ne olduğu belirtilmemiş.
Yoksulluk, çaresizlik, sevgi, fedakarlık duygularının işlendiği güzel bir kitap... Okumanızı tavsiye ederim...
Ölmeden önce okunacaklar listesi diye bir listeniz varsa mutlaka içinde olması gereken bir kitap İnsancıklar. Aradan geçen 170 yıla rağmen insanların yoksullukla başa çıkma çabası, toplumda fakirlikten kaynaklanan ezilme, insanlar ne der, insan içine nasıl çıkarım algısını çok iyi anlatan bir kitap.
Evet, bir aşk romanı ama harika insanlik dersleri ve ögütleriyle o dönem Rusyasını da ele alarak harika bir anlatımla birleşmiş müthiş bir eser. Rusyanın soğuk, gri, buhranlı havası, bir çift ve onların mektuplaşmaları, sıkıntıları, hayatları, mutlulukları ve hitapları tek kelimeyle mükemmeldi.
Hayatta gerçekten önüne geçilmez bir toplum algısi olan fakirliğin-daha doğrusu paradan yoksunluğun- tarifinin kahramanların ağzında okumak, ve aslında bazen çok basit bir eylemmiş gibi görünen bir çizme almanın bile bazı insanlara bir lüks olması durup soluklanarak düşünülerek ve de gerçekten bir ders çıkarılarak okunduğunda şükür edebilmeyi her şeye rağmen zorluklara bir insanın -sevginin- sayesinde kol kanat germeyi ögrenebileceğimiz -gözlemleyebileceğimiz- bir eser.
Belki lüksler günümüz için böyle olmayabilir ama insanların düşünceleri maalesefki hâlâ böyle.
İnsancıklar yazarın ilk romani. Aynı zamanda roman ilk Rus toplumsal romanı olarak da biliniyor. O kadar çok beğenilmiş ki kendi
bile bu kadar begenildigine inanamış. Eseri dönemin önemli şairlerinden Nikolay Nekrasov'a okuttuğunda şair romanı adeta bir başyapıt ilan ederek; yine dönemin önemli eleştirmenlerinden Belinski'ye göstermiş. O da kısa
İki yalnız yüreğin birbirini mektuplarla tamamlaması demelimiyim sanırım.
Hayır aşk değil daha büyülü samimi bir dostluk bence.
Makar ile Verenka nin mektup arkadaşlığı. Dostluklarını birbirlerine bağlarını hep mektup ile kuruyorlar.
Samimi bir hikaye geldi bana.
Ama sonunda Verenka bir tucarla evlenip Makar aleksryevic i yalnız bırakıyor.