Uzun bir aradan sonra tekrar aynı heyecanla okudum Yolların Sonu'nu. Atsız'ın şiirlerinde coşkunluk, kahramanlık, yerinde duramama biran önce harekete geçme isteği hakim. Canından aziz gördüğü Türk mileti ve sevdiği güzel uğruna daima can vermeye hazır bir ruh hali var Atsız'ın şiirlerinde.Romanlarını ve fikri eserlerini okuyanlar için şiir kitabı Atsız'ı anlamakta yapbozun tamamlayıcı bir parçası görevini üstleniyor.Şahsi kanaatim hem lirik hem epik şiir tarzın da hem yazar hem de şairlikte ustalaşmış nadir kalemlerden biridir Atsız. Yolların Sonu'nu okurken sanki yatağından taşmış bir ırmağın azgın sularına kapılmış gibi hissettim. Onun "Geri Gelen Mektup" ve "Kahramanlık" şiirlerinden birer dörtlüğü de paylaşmazsam içim rahat etmeyecek.
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir,
Ne de yıldızlar gibi parlayıp sönmektir.
Ölmezliği düşünmek boşuna bir emektir;
Kahramanlık; saldırıp bir daha dönmemektir.
Şiirsiz günü geçmeyen
herkese iyi okumalar
