En Eski Yönetmen Sineması Gönderileri
En Eski Yönetmen Sineması kitaplarını, en eski Yönetmen Sineması sözleri ve alıntılarını, en eski Yönetmen Sineması yazarlarını, en eski Yönetmen Sineması yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Acı çekmek bir şey değil , ama neyin acısını çektiğini bilmemek kahrediyor insanı.
İnsanın ortaya serdiği ya da dile getirdiği şeyler, tamamen silinmiş bir metnin kenarına alınmış notlar gibidir. Notlara bakarak metnin anlamını az çok çıkarabiliriz; ama hep bir şüphe kalır, olası pek çok anlam vardır. (Pessoa)
Zeki Demirkubuz
En basit gözlemlerimde bile şunu görüyorum ki insanlığın sahip olduğu ne kadar iyi özellik varsa hepsinin kriteri kötülük. Ama kötülüğün kriteri iyilik değil. İyi olan kötü oluyor mesela. Ama kötü olanın iyi olması vakıadır, çok istisnadır. Ama iyi olan kötüdür ve devamlı korunmaya muhtaçtır. Oysa kötülüğün öyle bir korunma derdi yoktur; bu kadar basit. İyilikte anlaşılacak bir şey yoktur, tanımlıdır, bellidir hatta yasalara, hukuka bağlanmıştır. Ama kötülük tanımsızdır, muğlaktır, yasasızdır, sonsuzdur; kuyu gibidir, mağara gibidir, girdikçe dehlizdir. Evimiz iyidir ama sokak kötüdür. Buna itiraz edebilir misiniz? Burası iyidir, elli, yüz metrekare bir yer ama sokaklar, ormanlar, her yer kötüdür.
Sayfa 119 - Küre YayınlarıKitabı okudu
Yenilerek. Yine yenilerek. Yenilgiyi yineleyerek.
Sayfa 40Kitabı okudu
Ve Dostoyevski’nin dediği gibi;
“ gerçeğin, her şeyin üstünde, zavallı egoların bile üstünde tutulmasını isterim. Arkadaşlığın, karşılıklı, açık sözlü ve yalansız olanı için canımı veririm!
Evet , buna bayılırım sayın generalim . “
Yeraltı - 2012 | Zeki Demirkubuz
Kavga dövüş sürüyor, hesaplaşma devam ediyorsa hala bir umut yapılacak bir şey var demektir.
Sonsuz ayrılık kesin bitiş sessizlikte.
#ZekiDemirkubuz
Yönetmen (Zeki Demirkubuz) sinemasını kötülüğün dünyasını anlama çabasına dayandırdığını, yeryüzünde herkesin iyilik iddiasında olmasına rağmen kötülüğün hükümferma olduğunu savunuyor.
Demirkubuz sineması "kötülük"le uğraşmaktadır; yönetmenle birlikte söyleyecek olursak, iyiliğin daha açık bir şekilde görülmesi için kötülüğün kendisiyle uğraşmaktadır.
Birbirlerine o kadar yabancılaşmışlardır ki birbiriyle temasları ancak negatiflikle birlikte olmakta ve yine bir başka negatiflikle sonuçlanmaktadır.
Can sıkıntısı (aslında), Demirkubuz'un filmlerindeki bütün kahramanların (farkında olsunlar yahut olmasınlar) içlerinde bulundukları temel haletiruhiyedir. Bütün kahramanların bir şekilde canı sıkılır ve bu yüzden olsa gerek, Demirkubuz filmleri kötülükle uğraşıp durur. Çünkü can sıkıntısı bütün kötülüklerin anasıdır bu tarz bir düşünüm içinde.
Tülay'ın canı bir şey yapamamaktan değil bir şey yapmaktan, hâlâ bir şeyler "yapabiliyor olmak"tan dolayı sıkılıyordur.
Demirkubuz, steril fildişi kulesinden aşağıya bakmak yerine yukarıda olan biten gevezeliklere aldırmadan mevcut yenilginin karanlığında dolaşır. (Bekleme Odası'nın sıkıcılığı, entelektüel sıkıcılığın ifşasından başka bir şey değildir.)
Demirkubuz'un kahramanları Dostoyevski'nin kahramanları gibi sonunda herhangi bir dinsel, tinsel aydınlanmaya, epifaniye, ışığa kavuşmazlar; düpedüz yenilirler. Dahası kahraman bile değillerdir.