Yunus, Ne Hoş Demişsin Gönderileri
Yunus, Ne Hoş Demişsin kitaplarını, Yunus, Ne Hoş Demişsin sözleri ve alıntılarını, Yunus, Ne Hoş Demişsin yazarlarını, Yunus, Ne Hoş Demişsin yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kim demiş "Çile çeken beş on derviştir", Yunus?
Bu millet baştanbaşa çekmiş, ermiştir, Yunus!
Ruhun, teninden taşmış, bu yurda dolmuş, senin;
Bu millet, baştanbaşa müridin olmuş senin!
Sayfa 93 - Kapı Yayınları - Behçet Kemal ÇağlarKitabı okudu
Bizde olmadığını düşündüğümüz ne varsa, kim varsa, onda arayıp buluyorduk; o bizim Sokrates'imiz, Dante'miz, Petrarca'mız, Erasmus' umuz, Villon'umuz, Blaise Pascal'ımız, Nietzsche'miz, hatta Freud'umuzdu.
Sayfa 11Kitabı okudu
Rıza Tevfik, başka bir yazısında da şunları söylüyor: “... Yunus'un bazan gayet saf ve hatta pek ibtidai bir lisan ile söylemiş olduğu ilâhiler var ki, ben onlar gibi bir şey ne yazabildim ne de yazmaya teşebbüs edebildim. Şunu da itiraf edeyim ki yazabilseydim pek memnun olurdum. Ben o sade şeyleri çok büyük şairlerin mustalahat ile mali tehlillerine ve naatlerine tercih ederim."
Sayfa 22 - KapıKitabı okudu
Ahmet Hamdi Tanpınar'a göre, "hüviyeti kolayca nüfus kağıdına sığmayanlardan" olan Yunus, kendisi hakkında toplanmış ve toplanacak bütün bilgileri adeta inkâr eden bir şairdi.
Sayfa 94Kitabı okudu
Bu nasıl bir şairdi ki, herkes onda kendine göre bir şeyler bulabiliyordu? Alevi'si de sahip çıkıyordu, Sünni'si de; solcusu da sahip çıkıyordu, sağcısı da; batıcısı da sahip çıkıyordu, doğucusu da...
Sayfa 9Kitabı okudu
Bir garip ölmüş diyeler,
Üç günden sonra duyalar,
Soğuk su ile yuyalar,
Şöyle garip bencileyin.
Sayfa 100Kitabı okudu
Karacaoğlan dünyanın sathında gezip dolaşmakta, dış güzelliklerde oyalanmaktadır. Yunus ise "her yerde, her şeyde, dertlerde bile" güzellik bulan, "kahrın da hoş, lütfun da hoş" diyenlerdendir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Mana erleri ipekböceğine benzerler: hepsinin hayatında bir tırtıl, bir koza, bir de kelebek safhası görülür. Geleneğe göre koza çağını Yunus Peygamber, balığın karnında geçirmişse Yunus Emre, Taptuk'un kapısında ve yollarda geçirmiştir. "Yunus miskin, çiğ idik piştik elhamdülillâh!" şiirinin mânâsı bu olsa gerektir. "Erik dalına çıkıp orda üzüm yemek", bu olgunlaşma sayesinde tahakkuk etmiştir.
Yunus'un, maddesini meçhuller perdesi arkasına saklaması da bir hikmete dayanır. Bu, dikkatimizi mânâ üzerine toplamak içindir. Fâni cephesini tam bir Hak ve tasavvuf adamına yakışır şekilde -âdeta- silmiş, yok etmiştir, mânâ olarak yaşamak için. Gözünü yumdukça Cennet'i görebilen, Cennet'i evinin bahçesi gibi tasvir eden Yunus'taki harikuladeliği izah ederken bin dereden su getirmeye lüzum yok, halk teşhisiyle "ermişlik" kelimesi maksadı ifadeye kâfi.
O'nun sanatı, ancak, şiirin ermişliğiyle izah edilebilir ve halk tarafından konan bu teşhis, şairliğiyle birlikte şahsiyetinin öteki cephelerini de kavrar, içine alır. Şiirimizi, düşüncemizi, ilmimizi, musikimizi ve ülkümüzü beslemektesin, Yunus!
Sayfa 253 - Kapı, 2016, Arif Nihat Asya(1966)
Bülbül gibi şakıyorlar, çok mâniler okuyorlar. Yunus'un "evrensel hümanizma"sından dem vuruyorlar ve daha kendi insanlarıns sevmiyorlar, kendi insanlarını birbirine düşman etmek için şeytan gayreti harcıyorlar. Kendilerini halktan bir dağ boyu üstün sananlara hümanizma ne gerek?
O "hümanizma" dedikleri şey ki, Yunus o basamağa gururun, hırsın, hasedin, iddianın ne kadar çeşidi varsa hepsinin de son kırıntılarınh yakıp külünü savurduktan sonra vardı. Önce kendi halkını sevmeyi öğrendikten sonra vardı; hırs dolu, kin dolu, haset dolu, gurur dolu kimselerin, daha kendi halkının inançlarını, törelerini sevemeyenlerin Yunus neyine gerek?
Sayfa 189 - Kapı, 2016 Tarık Buğra, Tercüman Gazetesi, 1971