Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Zilif
Oruç AruobaYüksek Puanlı Zilif Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Zilif sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Zilif kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.910 üzerinden
belki ben de tam olarak anlamamışımdır ve anlatamıyorumdur…
Barış Atay’ın bir Instagram paylaşımında alıntısını görüp merak ettiğim, Oruç Aruoba’nın intiharı düşündüğü bir dönemde kızı Filiz’e yazdığı vasiyetname niteliğindeki mektubun kitaplaştırılmış hali, Zilif.
Kitabın isminden de anlaşılacağı üzere (Filiz’in tersten okunuşu Zilif) yazar oldukça hassas, duygusal ve ince ruhlu.
Dışardan biri olarak iki kişi arasındaki bu derece özel duyguları okumak ne kadar doğru bilmiyorum ama mektup fazlaca etkileyici. Vasiyetname deyince miras, mal paylaşımı gelmesin aklınıza yada bakmayın kitabın 30 sayfa olduğuna, yazar bütün samimiyeti ile kızına ruhunu aktarmış. Her satırı ayrı vurucu etkiye sahip.
Duygu kısmı bir tarafa felsefi bir metin olarak da etkileyici bir kitap kaleme almış yazar. Seçtiği kelimeleri ile yazdığı yalın, kısa cümleler, çok fazla anlam içeriyor.
Bir babanın kızı için ne kadar doğru ve önemli şeyler isteyebileceğinin anlaşılması adına herkes okumalı.
“Oruç Aruoba’dan ‘mürekkep = kan’ denklemine yaklaşan bir mektup-kitap:
Bir sonraki gece olmayabilecekken, bıçak sırtında yazılmış, bıçak gibi bir metin.”
Oruç Aruoba’dari
‘mürekkep = kan’
, denklemine yaklaşan
bir mektup-kitap:
Bir sonraki gece
olmayabilecekken,
bıçak sırtında yazılmış,
bıçak gibi bir metin.
Nasıl anlatabilirim hissettiklerimi? Cümleler konuşuyor olsaydım boğazıma takılı kalırdı konuşamazdım. Oysa iyi ki yazabiliyorum iyi ki anlatmak için konuşmak gerekmiyor. İyi ki anlatırken elim titremiyor. Bu kitap kimdi beni en can alıcı sorusuyla yaktı. Gerçekten tanınmak için uğraştı mı insanlar sizi. Oğuz Atay'ın tutunamayanlar listesine bir kişi daha eklendi Oruç Aruoba ile birlikte. O da bir tutunamayan ve bunu o satırların her harfinde görebiliyorsunuz. Anlatmak için kendini ölmeyi bekleyen bir Selim Işık. Bu kitabın her cümlesi bu kısacık mektup binlerce sayfalık anıyı yaşatıyor içinde. Bir çok farklı duygu bir çok farklı hafıza kısacık bir mektubun satırlarında can buluyor.
Hani masallarda vardı ya — bütün erikler
“Kaf Dağı’nın ardında” olsaydı, o zaman sen de
bir “Zümrüd-ü Anka kuşu” bulup, sırtına biner,
yola koyulurdun...
Oruç Aruoba favori şairlerim arasına bu kısacık öyküsü ile değil kendisi ile yani gerçek kendisi o kimsenin görmediği ama satırlarında yaşayan o ruh ile hayatım boyunca benimle olacak bir anı bir hafıza ile yerinde olacak...
Ne zaman
Zilif... Oruç Aruoba'nın kızı Filiz'e yazdığı mektuplar.Kitabı okurken birbirinden farklı duyguların bombardımanına uğradım.Ben bu hayatta kimim? Nasıl insan olmayı başarabilirim? Kendimi insanlara tanıtmak için ne yapabilirim? gibi sorular sordum kendime. Kitap incecik olmasına rağmen kendiniz için ders çıkarabileceğiniz birçok cümle
İlk yaptığım analizim en son bitirdiğim kitabın hakkıydı, yani Zilif'in...
Zilif; beni yer yer boğarcasına sarıp sarmalayan duygularımda, sorgulamalarımda yalnız olmadığımı, adeta saçlarımı okşayarak şefkat bolluğuyla hatırlattı.
Bir erik hikayesi üzerinden hakiki sevgiyi sorgulamak ve vurgulamak ancak bu kadar öz aktarılabilirdi.
Bazen bir kitap yetmez insan denen organizmanın; tanınma, anlaşılma, olduğu gibi kabul görülme ihtiyacından sebep, verdiği mücadeleyi, sıkışmışlığını, neleri feda etmek zorunda kaldığını ruhumuzun damarlarına ulaştırmaya da; böyle bir mektup kolaylıkla üstesinden geliverir. Meselenin çoklukta değil derinlikte olduğu gerçeğini bir kez daha hatırlatır unutmaya meyilli zihnimize.
Son olarak unutmamamız gerekenleri çoğaltacak olursak: En yakınımızdaki insanların bile bizi anlamadığı zamanlar olacak. Bilerek ya da bilmeyerek canımız dediklerimiz canımızı incitecek. Mutluluklarımızı kendimiz dışındaki insanlara ya da sebeplere bağlarsak ayağımızı kaydırmış olacağız. Çünkü beklentiler insanı daima yaralar. Hayatta tek bir sığınağımız var; o da "kendimiz". O da hep yanımda dediğimiz zaman, zaten olmamız gereken yerdeyiz.
Sevgiler...
Buna hal hazırdakı hisslərimi tökməsəm olmaz...
Hansı ki deyirlər "salfetqa götür" bax bu odu.
Oxuduqca insanın istər istəməz gözündən o yaş gəlir. Saxlıyırsan, gücünü topluyursan , boğazını bıçaq kimi yenədə deşir sanki. Biraz sonra da burun da öz fəaliyyətini göstərir. Bunu da araya sığışdırım ki; sadəcə 2 alıntı ata bildim nə demək olduğunu oxuyunca başa düşərsiniz.
Bir atanın qızına yazdığı məktub və sadəcə anlaşılmaq "məni mən olduğum kimi nifrət etsinlər" və yaxud "(eyni cümlə) sevsinlər".
(Hazırda da bitən kimi bura gəldiyim üçün fikirləşib bir tez yaza bilmirəm).
Zatən 30 dəqiqəlik bir kitabdı. Kitab yox məktub. Oxuyun başa düşəcəksiz məni də, Oruç Aruobanı da.