Sabitlenmiş gönderi
"Allah'a dayan, sa'ye sarıl, hikmete râm ol.
Yol varsa budur bilmiyorum başka çıkar yol."
Mehmet Akif Ersoy
Neden insanları kibarca reddettiğinizde bunu anlamıyorlar? “Hayır, ilişki istemiyorum” açık ve net değil mi? Merak ediyorum. Kalp kırmaktan korkuyorum, birini üzmeden, kalbini kırmadan, onunla bi ilişki istemediğimi nasıl söyleyebilirim ki?
Bana kalırsa, ben net olarak reddettiğimi düşünüyordum ama karşıdaki insanlar için de durumun böyle olması için ne söylenmeli?
Kimseye umut vermek istemiyorum ama insanlar nedense reddetsem de umutla bekliyorlar, bunu gerçekten anlayamıyorum. Kimsenin kalbine yük olmak, en ufak da olsa üzüntülerine sebep olan kişi olmak istemiyorum.
Bu durumda kimsenin kalbini kırmadan karşıdaki kişiyi incitmeden nasıl reddedebilirim?
Yardım ederseniz sevinirim.
Neden insanları kibarca reddettiğinizde bunu anlamıyorlar? “Hayır, ilişki istemiyorum” açık ve net değil mi? Merak ediyorum. Kalp kırmaktan korkuyorum, birini üzmeden, kalbini kırmadan, onunla bi ilişki istemediğimi nasıl söyleyebilirim ki?
Bana kalırsa, ben net olarak reddettiğimi düşünüyordum ama karşıdaki insanlar için de durumun böyle olması için ne söylenmeli?
Kimseye umut vermek istemiyorum ama insanlar nedense reddetsem de umutla bekliyorlar, bunu gerçekten anlayamıyorum. Kimsenin kalbine yük olmak, en ufak da olsa üzüntülerine sebep olan kişi olmak istemiyorum.
Bu durumda kimsenin kalbini kırmadan karşıdaki kişiyi incitmeden nasıl reddedebilirim?
Yardım ederseniz sevinirim.
Okur Takip Önerileri
Öyküde yer alan erkekler insanlıklarını kaybettiklerinin, insan olarak kendilerini yok ettiklerinin, farkında bile değiller.
Peki, niçin değiller? Çünkü kendilerini yöneten şablonların, nesiller boyu dededen babaya ve babadan oğula (kadınların yardımıyla) aktarıldığını anlamamışlar. Korku Kültürü'nün birer robotu olduklarını, yaptıkları şeylerin onları insan olmanın özünden uzaklaştırdığını bilmiyorlar. Bu erkekler, kendi hayatlarını çöplüğe dönüştürdüklerinin, hayatlarının muhteşem potansiyel zenginliğini kendilerinden çaldıklarının farkında değiller. Hüzünleniyorum çünkü, ben bu satırları yazar ve siz bu satırları okurken koca bir toplumsal fabrika bu erkek
türünden bol miktarda imal etmeye devam ediyor.
Sayfa 46
Korku Kültürü'nde birey ancak ilişkileriyle değer kazanır. Ailesine sahip çıkmayan birinin değeri yoktur; ona değer verirsen sen kendi değerinden, gücünden kaybedersin. Dikkat edin, Korku Kültürü'nün tüm unsurları yavaş yavaş sahnede yerini alıyor: Mektubun tümünü okuyunca anlıyorum ki, oğlan babasından korkuyor! Yani ezilmiş; iç çocuğu utanca boğulmuş. Bu ne demek? İlk fırsatta o da babası gibi ezeceği birini arayacak ve onu ezerek kendini önemli hissedecek.
Sayfa 44
Çünkü Korku Kültürü'nde halden anlama, empati bir değer olarak yer almaz. Niçin yer almaz? Çünkü halden anlayan biri, korkulacak kişi olmaktan çıkar, yani gücünü kaybeder.
Sayfa 43
Denetim Odaklı Korku Kültürü insanlık tarihi kadar eski çdir ve gücünü korkudan alır. Ailede güveni sağlayan kişi en güçlüdür, herkesi denetler ve kendinden korkulmasını bekler. Çatık kaşlı, asık suratlıdır. "BEN bilirim," der ve herkesin "evet, siz bilirsiniz," demesini bekler.
Sayfa 42
İster ailede, ister aşirette, ister devlette olsun, güveni sağlamak için insanlık tarih boyunca iki anlam verme sistemi, iki kültür geliştirmiştir:
1. Denetim Odaklı Korku Kültürü,
2. Gelişim Odaklı Değerler Kültürü.
Sayfa 42
Tüm canlılarda olduğu gibi insanoğlunun da en önemli ihtiyacı 'güven içinde olmak'tır. Tehlike yoksa, güven vardır. Çocuk kendini tehlikede hissettiği zaman annesinin babasının kucağına sığınır. Aşiret kültüründe aşiret reisi koruyucudur ve kendini tehlikede hisseden ona sığınır. Çağdaş toplumda vatandaş kendini tehlikede hissettiği zaman devletin polisine ve adaletine sığınır.
Sayfa 41
Kiminle evleneceğinize karar vermeden önce kendinizi tanımanız, yaşamınızı etkilemiş olan güçlerin farkında olmanız önemli.
Sayfa 41
Biz kendimiz olmadan, sahip olduğumuz hiçbir şey gerçek anlamını bulamaz!
DC
Eşim bunu fedakârlık olarak görüyordu. O bana, ben ona kıyamıyor, birbirimizin zorlandığını düşündüğümüz yerde müdahale ediyorduk ki hiç zorlanmıyorduk bile.
Sayfa 38