Dünya yıkılmış da altında kalmıştı sanki.
Sayfa 67Kitabı okudu
Ruhum hasar aldı sanki bu öylesine bir şey değildi. O geceden sonra sadece hayatım değilde ruhumda yıkıldı sanki ...
Mutlu olamıyorum ben , olsamda uzun sürmüyor. Bir çaresi var mı bilmiyorum. Sadece ben artık kendimi tanıyamıyorum.
6 Şubat En Kara Gün...
Ölümlerin en kötüsü sanırım topluca ölmek. Hep beraber. Binlerce kişi aynı anda. Yalova'da olan buydu. Bütün bir ilçe öldü o gece. Bütün bir ilçe betonların altında kaldı. Yer yarıldı, içine girdi binlerce insan. Topluca gömüldüler, topluca anıldılar. Oysa her biri bir başkasının canı, kanı, en yakını, en sevdiği, en kıymetlisiydi...
Artık şehir yoktu.
Sayfa 53Kitabı okudu
Ekiplerin tüm yorgunluk ve uykusuzluğa rağmen günlerce aralıksız çalışmaları, uzattıkları elin hayat dokunuşu o kadar önemliydi ki? Bu önem karşısında tüm önemli şeyler baş eğerdi. Devam eden sarsıntılar, enkazın tekrar çökebilme olasılığı; aslında ölümle yan yana yürümekti bu. Onların bu kahramanlıkları asla unutulmaz dedi. Unutulmaz dedim.
Sayfa 43Kitabı okudu
"Sokaklar, caddeler birbirine geçmiş. Her yer her yere benziyor. Hiçbir şey eskiye benzemiyor." dedi.
Sayfa 19Kitabı okudu
Unutmadık! Unutmayacağız! Unutturmayacağız!
Sayfa 57Kitabı okudu
Acılarıma dağlar eriyor
Battaniyeye sarmış evladımı gömüyorum
Sayfa 39Kitabı okudu
Enkazda bir adam. Telaşla koca koca beton blokları arasında bir şeyler arıyordu. Ne arıyor diye sordu. Kaybettiklerini dedim. Kaybettiği şeyi sormadı. Ailesini diyeceğimi iyi biliyordu. 'Soğuk betonlar altında ailesini arıyordu!' Adamın acısını dağlara yükleseniz, dağlar bu acıyı daha sırtlanmadan eriyip gider.
Sayfa 30Kitabı okudu
-ön söz-
6 Şubat 2023 tarihinde, saatler 4.17'yi gösterdiğinde ülkemin 11 şehri şiddetli bir sarsıntıyla uyandı. Ya da çoğu uyanamadı!
Sayfa 5Kitabı okudu
Acının, bu acıdan başka girebileceği bir şekil var mıydı? Aynı soruyu ona doğrulttum. Hiç düşünmedi. Acının, dünyada girebileceği her şekil yetersiz kalır dedi.
Sayfa 24Kitabı okudu
Israrla ufak bir veda istiyordu. Ona, bende henüz veda edilmemiş o kadar çok veda var ki bunları sana yüklesem boğulursun dedim. Bunca veda edememe kime ait diye sordu. Ona, mezarlığı gösterdim. Ona, dün yataklarında uyuyan insanları gösterdim. Ona, kendimi gösterdim. Bunca vedasızlık vardı boğazımda düğümlenen.
Sayfa 52Kitabı okudu
Bazı noktalarda durup mezara ve mezar taşına bakıp bu kadar büyük sayılar var mıydı ki diye hayret ediyordu.
Sayfa 49Kitabı okudu