Unutmadık, unutmayacağız..
Kahramanmaraş merkezli 11 ilimizi etkileyen depremin üzerinden bir yıl geçti.
Depremden görseller paylaşıp yakınlarını kaybeden dostlarımızın acısını tekrar deşmeye gerek yok.
Rabbim hayatlarını kaybeden vatandaşlarımızın mekanını cennet eylesin. Tüm milletimizin başı sağ olsun.
Bu mübarek kandil gecesinde hayatını kaybeden vatandaşlarımız için bir Fatiha okuyalım.
Tüm milletimizin tekrar başı sağ olsun. Miraç kandilimiz mübarek olsun.
6 Şubat
Yeryüzünde gündüz müydü gece mi?
Küçük bir çocuk muydum?
Yoksa ihtiyar mı?
Zıt duygularımı aynı anda yaşıyordum.
Sıcaktım ama soğuktum da
İçim yanarken dışım üşüyordu.
Bedenim dökme bakırdan
Ve bazı yaralar hiç kapanmayacak...
En uzun gece.. Saat 04:17
Herkes bir şeyler söyledi.
Deprem üzerinden bir yıl geçmiş,
Fakat acısı, hissiyatı hiç geçmedi.
O günden sonra kimse eskisi gibi olmadı, olamadı. Acılarımızı konuşacağız, fakat asıl konuşulması gereken neler yapıldığı ve neler yapılmadığı. Bir daha böyle acılar yaşamamak duasıyla.
Allah tüm depremlerde kaybettiklerimize rahmet eylesin... aminnn...
Şehrim yıkık benim. Enkaz altında her şey. Ben bile... hayat bekleyen nefesler, mezar bekleyen cesetler var. Duyulmak isteyen çığlıklar, durmak bilmeyen yağmurlar var. Kavuşmak isteyen yürekler, hasret kalınan bedenler var. Betondan evlerin altında söndü her şey, herkes orada yitirdi her şeyini, kimsesini. Ben de orada bıraktım ruhumu, bedenimi ve kalbimi...
(Depremden Önce Yazılmıştır.)
İki evlat sahibi bir baba olarak o gün enkaz altında kalan kızının saatlerce soğuk elini tutan babanın fotoğrafı günlerce zihnimden silinmedi. İnsan hayatının bu denli ucuz olduğu bir ülkede umarım hiç kimse birilerinin para ve rant kaygısı yüzünden bir daha bu acıları yaşamak zorunda kalmaz.🙏
O sabah birden yatağımdan fırladım öylece dona kaldım ve sakince etrafıma baka kaldım.
Bir şeyler oluyordu ama ben halen tam ne olduğunu anlamış değildim. Olayın şiddeti o kadar büyüktü ki dışarı çıkıp canımı kurtarayım diye bir düşünceye girmedim.
Odanın tavanı öyle bir sallanıyordu ki Allah'ım dedim kesin bu ev yıkılacak sen bizi affet diye dua etmekten başka bir şeyim yoktu.
Ben ve 4 kardeşim ve annem ve babam aynı evde aynı saatte aynı korkuyu yaşadık. Tam bir dakikaya yakın o korkuyu ve o sarsıntıyı yaşadık. Öyle bir şeydi ki anlatamam. Allah'a hamd olsun, ev yıkılmadı. Hemen koşup abdest alıp namaz kıldıktan sonra haberleri açtım ve o sabah tam 10 ilimizde ülkemizin kalbini yaralayan Asrın Felaketi dedikleri deprem olmuştu.
Ülkeyce tarihce ilk defa böylesine bir depreme yakaladık. Türkiye'nin dört bir yanından gelen yardımlar ne kadar olsada o gün maalesef bir çok can enkaz altında çıkarılmadı.
Çok büyük bir acı
Ders alınacak çok şey var
Rabbim ölenlere merhamet edip cennetine koysun yakınlara ve ailerine sabır versin.
İnşallah bir daha böyle bir şey yaşanmaz. Depremin olmaması için dua edip Rabbimize yalvaralım.
İnsanın yarası ne kadar derinde olursa o kadar çok konuşmak istiyormuş buna karşın avazı çıktığı kadar susuyormuş.
Tam 1 sene oldu.
6 Şubat'tan 1 hafta önce nişanlanan arkadaşlarımı kaybedeli bir sene.
Gamzeme gelinlik baktığımız gecenin sabahı o evden kefenle çıkaralı tam bir sene.
Yardım edelim diye ses atmaya çalışan, şebeke çekmediği için enkazdan çıkarıldıktan sonra sesi bize ulaşan 2. depremde moloz yığının tamamen üstüne düşmesiyle hayatını kaybeden güzelimin çığlıklarına yetişemememin ardından tam bir sene.
Mustafamızı yıllardır hevesle beklediği askerliğe gönderememizin ardından tam bir sene.