Üç beş yerine parlak güneşler vuran
Karanlık bir fırtına oldu gençliğim.
Meğer hayatımıza normal bir şekilde devam edebilmek ne büyük nimetmiş.
''Artık her şey yoluna girdi'' diye kendi kendime düşündüğüm anda, her sefer her şeyin mahvolduğunu gördüm.
- Öldüğünüzü söylemişlerdi.
- Ben de öyle olduğumu duydum.
Ben gelmedim dava için,
Benim işim sevi için
Dostun evi gönüllerdir,
Gönüller yapmaya geldim.
Kolay kolay insanlara güvenemeyen bir çocuk. Gerçekten çok üzücü.
Her sabah, kalbinde ki arzunun gerçekleşmesi umuduyla uyanıyordu.
Böylece hiç evlenmemeye karar vermiş.
Artık neye dokunsa o şey buz kesiyormuş.
İnsan kendi düğününde ağlayabilir de.
Eğer bir dileğim olsaydı, bir çift kanadım olsun isterdim. Lütfen bana beyaz kanatlar ver. Kuş gibi sırtımda kanatlarımı açıp uçmak istiyorum geniş gökyüzüne doğru.
Biliyorum. Artık bana tutku verecek hiçbir şeyle, hiç kimseyle karşılaşmayacağımı biliyorum.
