"Sokağına gittim. Sessizdi burası...
“Bütün kötülükler aftan doğar”
Sayfa 110 - C…Kitabı okudu
Pazartesi, Öğleye Doğru
Gece yazdığın mektup var Milena...
Soluğum kesilmeden nasıl okuyabildim o mektubu? Nasıl soluk alabiliyorum daha?
Şaşırıyorum nasıl senden ayrı kalabiliyorum?
Prag, Pazar
Milena, Milena, Milena... Adından başka şey yazamıyorum. Yazmalıyım ama! Bugün şaşkınım, yorgun ve sensizim Milena.
Kan ter içinde kalmıştım. Hep yanımda kal, olur mu Milena?
Viyana Halk Bahçesindeki anıt, tepemizden bize bakmıştı. (Bize Milena! Sen yanımdaydın benim. Düşün:Yanımdaydın Milena!)
Salı
Şimdi de ben seni oturtuyorum koltuğa, mutluluğumu anlatabilir miyim sözcüklerle? Ellerime, gözlerime, zavallı yüreğime nasıl anlatayım burada olmanın mutluluğunu?
Unutmayacağım bir doğa olayıydı yüzün Milena: Bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir güneştin sanki.
"Haklısın, onu seviyorum, ama F., seni de seviyorum" diyorsun. Mektubundaki bu tümcenin her sözcüğünü dikkatle okuyorum, "de" sözcüğünde önemle duruyorum.
Seni yitiririm korkusuyla yazıyorum, Milena... bu korkuyla daha neler yaparım, neler... Yeni bir çeşidi türedi korkunun, görüyor musun?