a
Anlatı-Edebiyat-Gezi
0 üyeinsanın kusursuzluğuna inanmıyordum. insanlar arasındaki sonsuz uyuma inanmıyordum.
hamlet'ten hep kaçındım: annesine burun kıvırışı, krala tuzaklar hazırlayışı, ophelia'yı kibirli baştan çıkarışı onu hep katlanılmaz yapar. bir parçalanmışlığa ve kendini beğenmemeye dayanan bu karakter bana itici gelmiştir.
Şurası var ki tıpkı kendimiz gibi geçmiş zaman da bizdeki aksiyle tekevvün halindedir. Kâinatı nasıl kendi akislerimizle yaratırsak; maziyi de düşüncelerimizle, duygularımızla ve değer hükümlerimize göre yaratır, değiştiririz.
Sayfa 196 - Dergah yayınları 53. BaskıKitabı okudu
Ve kitap böyle biter... Gördüğüm en iyi bitiriş.
En iyisi, bırakalım hatıralar içimizde konuşacakları saati kendiliklerinden seçsinler. Ancak bu cins uyanış anlarında geçmiş zamanın sesi bir keşif, bir ders, hulâsa günümüze eklenen bir şey olur. Bizim yapacağımız yeni, müstahsil ve canlı bugünün rüzgarına kendimizi teslim etmektir. O bizi güzelle iyinin, şuurla hulyanın el ele vereceği çalışkan ve mesut bir dünyaya götürecektir.
Sayfa 207 - Dergah yayınları 53. BaskıKitabı okudu
En büyük meselemiz budur; mazi ile nerede ve nasıl bağlanacağız, hepimiz bir şuur ve benlik buhranının çocuklarıyız, hepimiz Hamlet'ten daha keskin bir "olmak veya olmamak" davası içinde yaşıyoruz. Onu benimsedikçe hayatımıza ve eserimize daha yakından sahip olacağız. Belki de sadece aramak ve bütün kapıları çalmak kâfidir.
Sayfa 206 - Dergah yayınları 53. BaskıKitabı okudu